Stanisław Batruch
Stanisław Batruch (ur. 5 listopada 1935 w Zagórzu, zm. 16 września 2015) – polski malarz, profesor zwyczajny, wykładowca Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
malarz |
| Narodowość |
polska |
| Tytuł naukowy |
profesor zwyczajny |
| Edukacja | |
| Alma Mater | |
| Wydział |
Architektury Wnętrz |
| Pracodawca |
ASP w Krakowie |
| Rodzice |
Tomasz, Emilia |
| Małżeństwo |
Wisława Kłodzińska[potrzebny przypis] |
| Dzieci |
Andrzej Batruch[potrzebny przypis] |
| Krewni i powinowaci |
Wilhelm Hrabal (dziadek), Jerzy (brat) |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujBył wnukiem Wilhelma Hrabala (narodowości czeskiej, właściciel dóbr ziemskich w Dobrej Szlacheckiej, krewny Bohumila Hrabala)[1]) oraz synem Tomasza (1906–1988, żołnierz Armii Krajowej, księgowy kolei wąskotorowej w Bieszczadach) i Emilii z domu Hrabal z Wolskich herbu Nałęcz (1903–1971)[1]. Miał brata Jerzego (1931–2004, narciarz)[1].
W 1953 zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym Męskim w Sanoku[2], po czym Studium Nauczycielskie w Rzeszowie. W latach 1960–1966 studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie. Dyplom uzyskał u profesor Hanny Rudzkiej–Cybis. Należał do Zrzeszenia Studentów Polskich. Pracował jako nauczyciel w liceum plastycznym w Krakowie. Od 1972 zatrudniony na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Krakowie. W 1980 stworzył pracownię malarstwa na Wydziale Grafiki. W 1993 uzyskał tytuł profesora sztuk plastycznych, a w 2000 otrzymał mianowanie na profesora zwyczajnego.
Jego prace artystyczne oscylowały wokół malarstwa rodzajowego i symbolicznego o abstrakcyjnej stylizacji. Został zaliczony do czołowych polskich kolorystów. Uczestniczył w ponad 100 zbiorowych wystawach w kraju i za granicą, ponadto miał również wystawy indywidualne (m.in. w galerii Inny Śląsk w Tarnowskich Górach, w ośrodku kultury „Wzgórze Zamkowe” w Lubinie). Jego prace znalazły się w zbiorach zarówno państwowych jak i prywatnych na terenie Polski oraz poza granicami, m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Historycznym w Sanoku[3] i Muzeum Okręgowym w Bieczu.
Zmarł 16 września 2015. Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC7-5-28)[4][5].
Odznaczenia i nagrody
edytuj- Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 2000, w uznaniu wybitnych zasług w działalności w ruchu studenckim, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej)[6][7]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Nagrody i wyróżnienia
- Wyróżnienie na Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (1988)
- Srebrny medal i wyróżnienie na Międzynarodowym Biennale Malarstwa w Koszycach (1989, Słowacja)
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1990)
- Nagroda przemysłowców Heitland Fundation (1990, Niemcy)
- Złoty Laur za Mistrzostwo w Sztuce (przyznany przez Fundację Kultury Polskiej)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Bańkowski ↓.
- ↑ Absolwenci, 1losanok.pl [dostęp 2014-05-08] [zarchiwizowane 2020-09-26].
- ↑ Wystawa malarstwa Stanisława Batrucha, muzeum.sanok.pl [dostęp 2014-05-08] [zarchiwizowane 2014-05-08].
- ↑ Zmarł prof.Stanisław Bartuch, grafika.asp.krakow.pl, 16 września 2015 [dostęp 2015-11-05] [zarchiwizowane 2015-11-05].
- ↑ Cmentarz parafialny Kraków Salwator [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2019-12-16].
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 2, poz. 39
- ↑ Odznaczenia w Kancelarii Prezydenta RP [online], prezydent.pl, 15 grudnia 2000 [dostęp 2014-05-08].
Bibliografia
edytuj- Stanisław Batruch. Malarstwo. mosart.pl. [dostęp 2014-05-08].
- Stanisław Batruch – postrzeganie i kreacja. kbsbank.com.pl. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 maja 2014)].
- Prof. Stanisław Batrucho. szal-art.pl. [dostęp 2014-05-08].
- Batruch Stanisław (ur. 1935r.). artinfo.pl. [dostęp 2014-05-08].
- Stanisław Batruch. art-decorum.pl. [dostęp 2014-05-08].
- Batruch opowiada. I maluje swoje myśli. portalpolski.pl. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 maja 2014)].
- Batruch Stanisław. gorlice.art.pl. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 maja 2014)].
- Roman Bańkowski. Człowiek gór. „Tygodnik Sanocki”. Nr 25, s. 6, 20 czerwca 2003.