Standardologia
Standardologia – dyscyplina naukowa zajmująca się badaniem języków standardowych[1]. Jej przedmiotem jest kodyfikacja języków bądź wariantów językowych[2]. Standardologia rozwinęła się w szczególnym stopniu na gruncie słowiańskim[2].
Jako synonim terminu „standardologia” funkcjonuje określenie „normatywistyka” (np. w słoweńskiej tradycji lingwistycznej)[3]. Spotyka się także pojęcie tzw. językoznawstwa normatywnego[4].
Postawy teoretyczne badań nad językami standardowymi zostały wyłożone już przez przedstawicieli Praskiego Koła Lingwistycznego[2], którzy ogłosili wydanie książkowe Spisovná čeština a jazyková kultura (1932)[5]. Wypracowali oni koncepcję tzw. kultury językowej[5].
Termin „standardologia” jako określenie lingwistyczne wprowadził Žarko Muljačić w pracy Genetički, tipološki i standardološki kriteriji u klasifikaciji romanskih jezika (1972)[6].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ standardològija, [w:] Hrvatski jezični portal [online], hjp.znanje.hr [dostęp 2019-12-15] (chorw.).
- ↑ a b c Marti Roland, Codification and Re(tro)codification of a Minority Language: The Case of Lower Sorbian [online], s. 303 (ang.).
- ↑ Helena Dobrovoljc, Nataša Jakop, Sodobni pravopisni priročnik med normo in predpisom, Ljubljana: Založba ZRC, 2012, s. 14, ISBN 978-961-254-337-2, OCLC 1366208548 (słoweń.).
- ↑ Žarko Muljačić, Standardization in Romance, [w:] Rebecca Posner, John N. Green (red.), Trends in Romance Linguistics and Philology, t. 5: Bilingualism and Linguistic Conflict in Romance, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1993 (Trends in Linguistics. Studies and Monographs 71), s. 77–114, DOI: 10.1515/9783110848649.77, ISBN 978-3-11-084864-9, OCLC 953299646 (ang.), patrz s. 97, przyp. 12.
- ↑ a b Bohuslav Havránek, Miloš Weingart, Spisovná čeština a jazyková kultura, Praha: Melantrich, 1932, OCLC 11444932 (cz.).
- ↑ Jelena Hekman, Hrvatski jezik u XX. stoljeću, Zagreb: Matica hrvatska, 2006, s. 563, ISBN 978-953-150-773-8, OCLC 85836487 (chorw.).