Stalingrad (film 1993)

Stalingrad
Gatunek	dramat wojenny
Rok produkcji	1993
Data premiery	23 stycznia 1993; kwiecień 1993 (Polska)
Kraj produkcji	Niemcy
Język	niemiecki, rosyjski
Czas trwania	134 min
Reżyseria	Joseph Vilsmaier
Scenariusz	Jürgen Büscher, Christoph Fromm, Joseph Vilsmaier, Johannes Heide
Muzyka	Norbert Jürgen Schneider
Zdjęcia	Rolf Greim, Klaus Moderegger, Peter von Haller
Scenografia	Wolfgang Hundhammer; Jindřich Götz
Kostiumy	Ute Hofinger
Montaż	Hannes Nikel
Produkcja	Hanno Huth, Günter Rohrbach
Wytwórnia	Royal-Bavaria-B.A.-Perathon
Dystrybucja	NVC (Polska)
Budżet	20 000 000 DEM

Stalingrad – niemiecki dramat wojenny z 1993 roku, w reż. Josepha Vilsmaiera.

Opis fabuły

Lato 1942. Pluton por. Witzlanda wraz z batalionem szturmowym, w którego skład wchodzi, zostaje przerzucony ze słonecznych Włoch pod Stalingrad. Tu żołnierze od razu poznają okropności prawdziwej wojny. Większość z nich ginie w wyniszczających walkach. Część, z samym por. Witzlandem, za próbę zbrojnego wymuszenia pomocy dla rannego kolegi w polowym szpitalu, zostaje zdegradowana i wysłana do karnej kompanii. Wkrótce, za wykazanie się na polu walki, odzyskują dawne stopnie i mogą powrócić do jednostki. Z czasem jednak, zamknięci w kotle żołnierze coraz bardziej zaczynają wątpić w sens dalszej walki. Nękani głodem, chłodem i atakami Armii Czerwonej powoli się wykruszają – jedni giną, inni zamarzają, umierają z ran, jeden strzela sobie w głowę. Nie udaje się ucieczka kilku głównych bohaterów, którzy próbują przedostać się do samolotu ewakuującego rannych. W ostatniej, symbolicznej scenie dwaj ocaleli żołnierze plutonu – por. Witzland i kpr. Reiser zamarzają podczas śnieżycy, gdzieś w stepie, po kapitulacji 6 Armii.

Główne role

Thomas Kretschmann – por. Hans von Witzland
Dominique Horwitz – kpr. Fritz Reiser
Jochen Nickel – sierż. Manfred Rohleder
Sebastian Rudolph – GeGe Müller
Dana Vávrová – Irina
Martin Benrath – gen. Hentz
Sylvester Groth – Otto
Karel Heřmánek – kpt. Hermann Musk
Heinz Emigholz – Edgar Emigholz

i inni.

Błędy w filmie

Z napisów na początku filmu wynika, że niemiecka 6 Armia była w momencie rozpoczęcia bitwy stalingradzkiej dowodzona przez gen.-pułkownika Paulusa. W rzeczywistości Paulus został gen.-pułkownikiem 30 listopada 1942 roku, ponad 3 miesiące po rozpoczęciu bitwy (23 sierpnia 1942)^[2].
Pierwsze sceny filmu rozgrywają się nie w Porto Cervo na Sardynii (jak informuje napis) tylko w Cervo w Ligurii, jak widać ze zdjęć^[2].
Ostatni niemiecki samolot nie mógł odlecieć spod Stalingradu 23 stycznia 1943 roku, tak jak to głosi napis w jednej ze scen, a już na pewno nie z Pitomnika (bo tak wynika z treści filmu). Z trzech lotnisk polowych jakimi dysponowała niemiecka 6 Armia w kotle stalingradzkim, 23 stycznia w swoich rękach posiadała już tylko jedno (Pitomnik został zajęty przez Rosjan 17 stycznia, a Gumrak 22) – w miejscowości Staligradzki, i to najmniejsze, niebędące w tym czasie w stanie przyjmować ani odprawiać żadnych samolotów, a już na pewno nie transportowych Junkersów 52, z powodu zaśnieżenia, krótkiego pasa i braku instalacji oświetleniowej. Najprawdopodobniej chodzi o datę 13 stycznia, bowiem właśnie tego dnia z Pitomnika odleciał ostatni niemiecki samolot^[3].

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Przypisy

↑ ^a ^b Stalingrad. „Video Club”. 31. s. 44.
↑ ^a ^b Goofs for Stalingrad. [w:] IMDb [on-line]. [dostęp 2011-06-01]. (ang.).
↑ Antony Beevor: Stalingrad. Warszawa: Książka i Wiedza, 2000, s. 330-341. ISBN 83-05-13135-1.

[video-1] Stalingrad. „Video Club”. 31. s. 44.

[Goofs-2] Goofs for Stalingrad. [w:] IMDb [on-line]. [dostęp 2011-06-01]. (ang.).

[3] Antony Beevor: Stalingrad. Warszawa: Książka i Wiedza, 2000, s. 330-341. ISBN 83-05-13135-1.

[1]

[2]

[3]