Stadnina koni w Mosznej

Stadnina koni w Mosznej (SK Moszna) – ośrodek hodowli koni sportowych oraz ośrodek sportowy i turystyczny, mieszczący się w zabytkowym kompleksie pałacowo-parkowym nieopodal pałacu w Mosznej. Stadnina jest członkiem Polskiego Związku Hodowców Koni oraz Polskiego Związku Hodowców Koni Pełnej Krwi Angielskiej[1].

Stadnina koni w Mosznej
Państwo

 Polska

Siedziba

Moszna

Adres

47-370 Zielina, ul. Wiejska 30

Forma prawna

spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Prezes

Magdalena Donimirska-Wodzicka

Nr KRS

0000003322

Położenie na mapie gminy Strzeleczki
Mapa konturowa gminy Strzeleczki, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Stadnina koni w Mosznej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stadnina koni w Mosznej”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Stadnina koni w Mosznej”
Położenie na mapie powiatu krapkowickiego
Mapa konturowa powiatu krapkowickiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Stadnina koni w Mosznej”
50,4640°N 17,8244°E/50,464000 17,824400
Strona internetowa
Ciąg stajni, w tle pałac w Mosznej

Stadnina położona jest w Mosznej w woj. opolskim w powiecie krapkowickim, w gminie Strzeleczki, około 18 km od Krapkowic na trasie KrapkowicePrudnik.

Historia

edytuj

Hodowla koni w Mosznej rozpoczęła się w 1948[1]. Z inicjatywy założyciela i pierwszego dyrektora stadniny płk. Skolimowskiego, do zabytkowych zabudowań majątku hrabiego von Tiele-Winckler – przedwojennego właściciela pałacu w Mosznej, zostały przeniesione pierwsze 25 klaczy rasy pełnej krwi angielskiej. Konie umieszczono w pochodzących z 1910 doskonale zachowanych zabudowaniach, po niewielkiej adaptacji na potrzeby hodowli. Długoletnim następcą dyrektora Skolimowskiego był Jan Poźniak, którego żona Zofia założyła tam pierwszą w Polsce hodowlę psów rasy basset. Dla rozwoju sportu w stadninie największe zasługi położył Władysław Byszewski[1][2][3][4][5].

Przez dłuższy czas działała jako Państwowe Gospodarstwo Rolne pn. Stadnina Koni Moszna. W 1994 po przekształceniu jako Stadnina Koni Skarbu Państwa Moszna[6]. W pierwszej połowie lat 90. XX wieku została przekształcona w spółkę z o.o. z jednoosobowym udziałem Skarbu Państwa (w osobie Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa), a następnie w lutym 2001 Spółka została sprywatyzowana zachowując nazwę Stadnina Koni Moszna sp. z o.o.[1][2].

Hodowla

edytuj

Początkowo, oprócz stada klaczy pełnej krwi angielskiej, stadnina w Mosznej posiadała również klacze rasy fiording, które w 1961 zostały przeniesione do Stadniny w Nowielicach, skąd w ramach wymiany przybyły klacze z paleniami Gryfa Pomorskiego, określone następnie mianem koni ”szlachetnej półkrwi”. Stadnina stała się w ten sposób pierwszym w Polsce ośrodkiem hodowli koni przeznaczonych do sportu wyczynowego. Stadnina Koni Moszna jest znanym w kraju i zagranicą ośrodkiem hodowli koni wyścigowych pełnej krwi angielskiej oraz sportowych szlachetnej półkrwi (sp). Obecne stado liczy około 200 sztuk koni obu ras.[1]

 

Hodowla koni pełnej krwi

edytuj

Urodzone w Mosznej konie odnoszą sukcesy na torach wyścigowych w Polsce, Czechach, Włoszech i Anglii, zwyciężając w ponad 200 wyścigach imiennych. Do szczególnych sukcesów należą:[7]

  • Zwycięstwo ogiera Galileo na torze Cheltentham w Anglii – w „Nagrodzie Królowej Matki" w 2001 (w ojczyźnie wyścigów i koni pełnej krwi angielskiej)
  • 5 zwycięstw koni wyhodowanych w Mosznej w najważniejszej gonitwie sezonu – Derby w Polsce i 2 razy zagranicą
  • klacz Demona podczas trzech sezonów biegając w 18 gonitwach na Służewcu wygrała 14 z nich[8]
  • Wygrana w największej europejskiej gonitwie płotowej Wielka Pardubicka w 2009, 2010 i 2011 (dżokej Josef Váňa na koniu Tiumen hodowli SK Moszna)[2][9][10]

Hodowla koni szlachetnej półkrwi

edytuj

Hodowla koni szlachetnej półkrwi (sp.) z Mosznej dostarcza też materiału koni startujących w zawodach w konkurencji skoków przez przeszkody oraz WKKW, mając na swoim koncie takie sukcesy jak m.in.: [1]

Działalność stadniny

edytuj

Stadnina przeprowadza egzaminy na brązową, srebrną i złotą odznakę jeździecką[11].

Zawody jeździeckie

edytuj

Uzupełnieniem działalności na rzecz sportu jeździeckiego są organizowane przez Stadninę ogólnopolskie i regionalne zawody w skokach przez przeszkody[12].

Turystyka i rekreacja

edytuj

Stadnina jest otwarta dla zwiedzających, umożliwiając zapoznanie się ze szczegółami hodowli koni. Na terenie Stadniny znajduje się też mały ogród zoologiczny. Stadnina dysponuje infrastrukturą dla turystyki, rekreacji konnej i hipoterapii. Organizowane są także obozy jeździeckie.[13]

 
Fragment stajni

Infrastruktura

edytuj

Na infrastrukturę stadniny składają się: zabytkowe zabudowania zamkowe, zabytkowa kryta ujeżdżalnia, dwa place treningowe, tereny leśne i parkowe, pawilon myśliwski i baza noclegowa. Stadnina działa na 250 hektarach, w skład których wchodzi zabytkowy park, pastwiska, łąki, stawy i grunty orne.[11][1]

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Stadnina Koni Moszna - Historia. [dostęp 2011-09-03].
  2. a b c Moszna - Stadnina Koni Moszna. www.polskaniezwykla.pl. [dostęp 2024-07-07].
  3. The history of bassets in Poland. www.basset.pl. [dostęp 2024-07-07].
  4. Ludowy Klub Jeździecki Moszna świętuje 60-lecie. radio.opole.pl. [dostęp 2024-07-07].
  5. Hubert Szaszkiewicz: Zmarł Władysław Byszewski. www.pkwk.pl. [dostęp 2024-07-07]. (pol.).
  6. Internetowy System Aktów Prawnych. Strony Sejmu RP. [dostęp 2011-11-02].
  7. Osiągnięcia hodowlane SK Moszna. [dostęp 2011-09-03].
  8. Z miłości do koni. Historia stadniny w Mosznej.. jedynka.polskieradio.pl. [dostęp 2023-11-22].
  9. Karta konia - Tiumen.. www.bazakoni.pl. [dostęp 2023-11-22].
  10. Wałach Tiumen postrzelony w Czechach.. www.bazakoni.pl. [dostęp 2023-11-22].
  11. a b Hodowla Koni SK Moszna. [dostęp 2011-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-16)].
  12. Sport w SK Moszna. [dostęp 2011-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-17)].
  13. Turystyka w SK Moszna. [dostęp 2011-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-16)].