Ssireum
Ssireum, ssirum[1], ssirym[2] (kor. 씨름; trb. ssireum[a], ssirŭm[b]) – tradycyjne koreańskie zapasy, które powszechnie uprawiane są w Republice Korei oraz w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej[3], gdzie mają status sportu narodowego[4].
| Niematerialne dziedzictwo kulturowe UNESCO | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ | |
| Numer ref. | |
| Region[b] |
Azja i Pacyfik |
| Historia wpisania na listę | |
| Wpisanie na listę |
2018 |
W listopadzie 2018 roku podczas odbywającej się w Port-Louis na Mauritiusie 13. sesji Międzyrządowego Komitetu ds. Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego sport wpisany został na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO[5]. Dzięki zaangażowaniu dyrektor generalnej organizacji, Audrey Azoulay, jednym wpisem objęto tradycję uprawiania ssireum w obu państwach koreańskich[1].
Charakterystyka
edytuj
Tradycja ssireum jest szeroko rozpowszechniona na obszarze całej Korei. Już od wieków Koreańczycy uprawiają zapasy dla zwiększenia tężyzny fizycznej oraz harmonijnego rozwoju ciała i umysłu. Ssireum praktykowane jest w ramach przerw w pracy, a przede wszystkim podczas świąt ludowych, targów i festiwali, w czasie których organizowane są zawody w tej dyscyplinie. Całe społeczności wsi i miast gromadzą się wokół piaszczystych ringów, na których walczą zapaśnicy, dopingując swoich faworytów[3][6].
W trakcie walki zawodnicy starają się powalić na ziemię przeciwnika siłą własnych rąk, nóg i tułowia oraz przy użyciu specjalnego materiałowego pasa zwanego satpa (kor. 샅바) przewiązywanego wokół bioder i uda[3]. W różnych regionach obu krajów rozwinęły się nieco odmienne techniki walki[6]. Zwycięzca zawodów otrzymuje tytuł Changsa (kor. 장사) oraz dostaje w nagrodę byka będącego symbolem obfitości, na którym następnie triumfalnie objeżdża okolicę[3][5].
Tradycję kultywują wszyscy członkowie lokalnych społeczności – od dzieci po osoby starsze. Wiedza o ssireum przekazywana jest z pokolenia na pokolenie w rodzinach, a także nauczana jest w szkołach, klubach, na uniwersytetach i podczas dorocznych turniejów zapaśniczych[3][5]. Zapasy wzmacniają poczucie przynależności do społeczności, solidarność i współpracę w jej obrębie[3]. Z racji niewielkiego ryzyka kontuzji sport ten zalecany jest dla poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego[6].
Tradycja ssireum jest również podtrzymywana wśród koreańskiej diaspory zamieszkującej m.in. Japonię, Stany Zjednoczone, Chiny czy Uzbekistan[5]. W Polsce funkcjonuje Związek Sportowy Polska Unia Ssireum z siedzibą w Lublinie, który ma na celu popularyzację tej dyscypliny sportu[7].
Uwagi
edytuj- ↑ Zapis w transkrypcji poprawionej języka koreańskiego.
- ↑ Zapis w transkrypcji McCune’a-Reischauera.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Ministerstwo Sportu i Turystyki, Zapasy – wspólne dziedzictwo połączyło Koreę Północną i Południową [online], Portal Gov.pl, 26 listopada 2018 [dostęp 2024-10-11] (pol.).
- ↑ Kim Hongdo, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-10-11].
- ↑ a b c d e f Polski Komitet ds. UNESCO, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna [online], www.unesco.pl [dostęp 2024-10-15] (pol.).
- ↑ Traditional Korean wrestling (Ssirum/Ssireum) – Nomination form (Democratic People’s Republic of Korea) [online], ich.unesco.org, 6 lipca 2017 [dostęp 2024-10-15] (ang.).
- ↑ a b c d Traditional Korean wrestling (Ssirum/Ssireum) – Nomination form (Republic of Korea) [online], ich.unesco.org, 29 września 2017 [dostęp 2024-10-15] (ang.).
- ↑ a b c UNESCO – Traditional Korean wrestling (Ssirum/Ssireum) [online], ich.unesco.org [dostęp 2024-10-15] (ang.).
- ↑ Związek Sportowy Polska Unia Ssireum. rejestr.io. [dostęp 2024-10-16]. (pol.).