Spadochron ratowniczy SP-6
Spadochron ratowniczy SP-6 – statek powietrzny[a], do niedawna najpopularniejszy spadochron ratowniczy użytkowany w polskim lotnictwie (głównie szybownictwie) sportowym. Sukcesywnie zastępowany przez nowocześniejsze np. SK-94.
.jpg)
.jpg)
Przeznaczenie
edytujRatowniczy spadochron plecowy SP-6 jest przeznaczony do wykonywania skoków przymusowych (ratowniczych[b] z szybowców, samolotów, motolotni, balonów i śmigłowców oraz innych statków powietrznych).
Budowa
edytujSpadochron zbudowany jest z uprzęży oraz z pokrowca, w którym znajduje się czasza wraz ze sprężynowym (grzybkowym) spadochronem wyciągającym (pilocikiem). Czasza spadochronu okrągła (o kształcie 20-boku, uszyta z 20 klinów, zaś każdy klin z 4 płatów tkaniny torlenowej. 20 linek nośnych splecionych z plecionki torlenowej. Powierzchnia czasy to 43 m². U zbiegu klinów, w środkowej części czaszy kominek spadochronowy o średnicy 30 cm. W tylnej części czaszy szczelina w trzech klinach zapewniająca prędkość postępową. Osłona czaszy w kształcie rękawa z tkaniny torlenowej z wszytymi 8 parami kieszeniami do zaplatania linek nośnych (plus jedna dodatkowa para kieszonek odejmowanych, służących do przytrzymywania wyłogu zamykającego. Pilocik oddziela się od czaszy po jej napełnieniu, opadając osobno. Pokrowiec (kontener) w kształcie koperty, zamykany trzema zawleczkami uchwytu wyzwalającego. Cztery wyłogi pokrowca. Na dwóch wyłogach pokrowca dwie gumki, zaczepiane na czterech haczykach przed lotem w celu ewentualnego przyśpieszenia otwarcia pokrowca. Uchwyt wyzwalający z lewej strony na wysokości piersi. Z lewej strony taśmy okalającej naszyta kieszeń na uchwyt wyzwalający. Uprząż wykonana z usztywnionych wewnątrz taśm stilonowych. Zbudowana z taśmy głównej (okalającej) oraz taśmy piersiowej i dwóch udowych. Taśmy zapinane na klamry płaskie pozwalające na szybkie rozpięcie oraz oczka D[1].
Dane techniczne
edytujPrzy wadze skoczka do 100 kg, spadochron ten zapewnia[2]:
- pionową prędkość opadania nie większą niż 6 m/s (pomiar na wysokości 0–35 m po sprawdzeniu atmosfery wzorcowej)[3]
- postępową prędkość poziomą nie mniejszą niż 2 m/s;
oraz
- bezpieczne otwarcie spadochronu przy skoku z samolotu lub śmigłowca lecącego z poziomą prędkością 0-300 km/h;
- dobrą stateczność w czasie opadania
- możliwość sterowania umożliwiającą wybór miejsca przyziemienia (ściąganie taśm nośnych powoduje obrót czaszy, obrót o 180 stopni trwa około 6 sekund).
- minimalna wysokość skoku ze śmigłowca w zawisie (0 km/h) z natychmiastowym otwarciem: 150 m;
- minimalna wysokość skoku z samolotu (szybowca) lecącego poziomo z prędkością powyżej 120 km/h z natychmiastowym otwarciem: 100 m.
Wymiary i masa
edytuj- pokrowiec: 54 × 34 × 10 cm
- masa gotowego do lotu 7 kg.
Wersje
edytujW spadochronie SP-6M, w osłonie czaszy zastosowano tkaninę poliamidową zamiast poliestrową. Zastosowano też zmiany w uprzęży. Zmodyfikowano sposób zamykania pokrowca.
Zobacz też
edytujUwagi
edytuj- ↑ Załącznik do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie klasyfikacji statków powietrznych z dnia 5 sierpnia 2022 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 25).
- ↑ Skok ratowniczy (przymusowy) – skok spadochronowy w przypadku, gdy dalszy lot lub lądowanie na statku powietrznym zagraża życiu załogi lub osób znajdujących się na jego pokładzie → Rozdz. 2 pkt 2.1 ppkt 11 Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 marca 2013 r. w sprawie wyłączenia zastosowania niektórych przepisów ustawy – Prawo lotnicze do niektórych rodzajów statków powietrznych oraz określenia warunków i wymagań dotyczących używania tych statków → (Dz.U. z 2019 r. poz. 1497).
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Zenon Brongiel: Wskazówki organizacyjne dla szkolenia pilotów w ratownictwie spadochronowym. Warszawa: Aeroklub Polski, 2000.
- Skoki ratownicze. Przygotowanie spadochronów do lotu. Budowa i eksploatacja spadochronów. Gliwice: Aeroklub Gliwicki, 2003.
- Maciek Wilamowski, Olgierd Kołodziej: Spadochron ratowniczy. transit.pl. [dostęp 2016-04-09].