Spółgłoska zwarta ejektywna dziąsłowa

Spółgłoska zwarta ejektywna dziąsłowa
Numer IPA	165
	tʼ
Jednostka znakowa	tʼ
Unikod	U+0074 U+02bc
UTF-8 (hex)	74 ca bc
	Inne systemy
X-SAMPA	t_>
Kirshenbaum	t`
	Przykład
	informacje • pomoc
Obraz znaku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska zwarta ejektywna dziąsłowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [tʼ].

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji wariantu dziąsłowego [tʼ]:

modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku ruchu krtani do góry przy zwartych wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji krtaniowej i egresji,
tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza uchodzi przez jamę ustną
prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka
przednia część języka lub jego sam koniuszek kontaktuje się tuż za górnymi dziąsłami, tworząc zwarcie. Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową. Ruch krtani do góry powoduje wzrost ciśnienia i w efekcie do przerwania utworzonej blokady i wybuchu (plozji)
pozycja języka i ust może zależeć od kontekstu, w jakim występuje głoska.
wiązadła głosowe są zwarte i nie drgają periodycznie, spółgłoska ta jest bezdźwięczna

Warianty

Warianty [tʼ] różnią się dokładnym miejscem artykulacji, które przede wszystkim może być zębowe a nie jak opisane powyżej dziąsłowe. (Porównaj warianty [t]: zębowy i dziąsłowy.)

Przykłady

w języku czeczeńskim: т1улг / thulg [tʼulg] – kamień
w dialekcie saanicz: DÁ,ET ['tʼeʔət] – spróbuj

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Spółgłoski ejektwne zębowe w języku lakota. hctv.humnet.ucla.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)].