Sokół (1909)

(Przekierowano z Sokół (1920))
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 31 maj 2024. Od tego czasu wykonano 2 zmiany, które oczekują na przejrzenie.

Sokół – polski holownik z okresu międzywojennego i II wojny światowej, wybudowany w roku 1909 przez niemiecką stocznię Franz Schenk w Elblągu jako Charlotte, a w 1920 wcielony do Polskiej Marynarki Wojennej. W czasie wojny zdobyty przez Niemcy, służył jako Grabau, a po wojnie nadal służył w Marynarce Wojennej pod nazwami: Majster, BG 3 i H 3.

Sokół
Ilustracja
„Sokół” w 1932
Klasa

holownik

Historia
Stocznia

Franz Schenk, Elbląg

Wodowanie

1909

 Kaiserliche Marine
Nazwa

Charlotte

Wejście do służby

1909

 Marynarka Wojenna (II RP)
Nazwa

Sokół

Wejście do służby

1920

 Kriegsmarine
Nazwa

Grabau

Wejście do służby

1939

Wycofanie ze służby

1945

 Marynarka Wojenna (PRL)
Nazwa

Majster
BG 3
H 3

Wejście do służby

1946

Wycofanie ze służby

1957

Los okrętu

zezłomowany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

72 t

Długość

21 m

Szerokość

4,5 m

Zanurzenie

1,2 m

Napęd
1 maszyna parowa 160 KM, 1 śruba, 1 ster
Prędkość

10 węzłów

Załoga

9 osób

Po zakupieniu go, holownik ten został przemianowany z „Charlotte” na „Sokół”. W roku 1922 przeniesiony do Gdyni, a 14 lat później przeniesiony na Hel. 1 czerwca 1938 roku uszkodził w kolizji torpedowiec „Kujawiak[1]. Po zakończeniu kampanii wrześniowej i kapitulacji Gdyni, załoga dokonała jego samozatopienia. Podniesiony z dna przez wojska niemieckie, wszedł w skład Kriegsmarine, gdzie przemianowano go na „Grabau”. Pod koniec wojny w 1945, został trafiony bomba lotniczą i zatonął. W 1946 podniesiony ponownie z dna, służył w Polskiej Marynarce Wojennej do roku 1957. Po wojnie, holownik ten, kilkakrotnie przechodził zmianę nazwy: „Majster” (1949-52), BG 3 (1952-57) i H 3 (1957).

Pod koniec służył jako barka grzewcza w porcie Świnoujściu, nadal pod oznaczeniem H-3[2]. Został skreślony ze służby 1 kwietnia 1968 roku, po czym kocioł wymontowano, a kadłub złomowano[2].

Przypisy

edytuj
  1. Grzegorz Labuda. Tajemnica wraku niszczyciela eskortowego ORP Kujawiak. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 9-10/2016. XXI (174), s. 76, wrzesień - październik 2016. Warszawa. ISSN 1426-529X. 
  2. a b Robert Rochowicz. Z dziejów Polskiej Marynarki Wojennej. Rok 1968. „Morza, statki i okręty”. Nr 4-5/2003, s. 28, lipiec–październik 2003. 

Bibliografia

edytuj
  • Maciej Neumann: Flota II Rzeczypospolitej i jej okręty. Łomianki: Wydawnictwo LTW, 2013. ISBN 978-83-7565-309-0.

Linki zewnętrzne

edytuj