Sobór Zmartwychwstania Pańskiego w Petersburgu

Sobór Zmartwychwstania Pańskiego
Собор Воскресения Христова на Крови в Санкт-Петербурге
(Храм Спаса-на-Крови)
	nr rej. 7810507000
	sobór
	; Sobór Zmartwychwstania Pańskiego w Sankt Petersburgu
Państwo	Rosja
Miasto wydzielone	Petersburg
Miejscowość	Petersburg
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	petersburska
Wezwanie	Zmartwychwstania Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	Pascha
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1883
Data zakończenia budowy	1907
Data zamknięcia	1930
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Data reaktywacji	1997
Dane świątyni
Architekt	Alfred Parland, Ignatij Małyszew
Świątynia; • materiał bud.; • powierzchnia; • wysokość	; • cegła; 1642 m²; 81 m
Liczba ikonostasów	1
	Położenie na mapie Petersburga Sobór Zmartwychwstania Pańskiego
	Położenie na mapie Rosji Sobór Zmartwychwstania Pańskiego
	59°56′24,2″N 30°19′44,3″E/59,940056 30,328972
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Sobór Zmartwychwstania Pańskiego, Cerkiew na Krwi (ros. храм Воскресения Христова, Храм Спаса на Крови) – sobór wzniesiony w Sankt Petersburgu nad Kanałem Gribojedowa.

Budowla została wzniesiona na miejscu, gdzie w 1881 został śmiertelnie ranny w wyniku zamachu car Aleksander II i stąd właśnie pochodzi popularna nazwa cerkwi – na Krwi. Prace rozpoczął w 1883 Aleksander III dla upamiętnienia swojego ojca i trwały one do 1907. Sobór wzniesiono według projektu Alfreda Parlanda i Ignatija Małyszewa. W 1930 świątynia została zamknięta i planowano ją zburzyć, 26 lat później uzyskała status zabytku. Ponownie otwarto ją w 1997 po niemal 30-letnich pracach konserwatorskich. Dziś jest jedną z głównych atrakcji turystycznych Petersburga.

Ogólna powierzchnia świątyni wynosi 1642 m², wysokość – 81 m. Sobór wybudowano w tradycyjnym rosyjskim stylu, panującym w budownictwie sakralnym w XVI i XVII wieku i jest bogato dekorowany. Z zewnątrz widoczne są płytki ceramiczne, mozaiki, szkliwione cegły, marmur, granit oraz różnorodne detale architektoniczne (np. kokoszniki). Cebulaste kopuły są złocone i emaliowane.

Wnętrze niemal całkowicie pokryte jest dekoracją mozaikową, którą zaprojektowali: Wiktor Wasniecow, Michaił Niestierow i Michaił Wrubiel. Mozaiki przedstawiają sceny z Nowego Testamentu, wizerunki świętych oraz 144 herby regionów, prowincji i miast z czasów panowania cara Aleksandra III^[1]. Ich ogólna powierzchnia, obejmująca mozaiki zdobiące sobór z zewnątrz i wewnątrz, wynosi 6560 m². Posadzki oraz ikonostas są także dekorowane 20 rodzajami kamieni, m.in. marmurem i porfirem.

Przypisy

↑ Tom Masters, Simon Richmond: Lonely Planet St Petersburg. Wyd. 6. Londyn: Lonely Planet, 2012, s. 49. ISBN 978-1741793277.

Bibliografia

Hardt E., Petersburg – impresje i raport z carskiej stolicy [w:] „Renowacje i zabytki” nr 1 (13) 2005, ISSN 1643-2029.
ElizaE. Małek ElizaE., ElżbietaE. Stefanowicz-Maciaszek ElżbietaE., Petersburg. Miasto białych nocy, Kraków: Wydawnictwo Bezdroża, 2006, ISBN 83-60506-40-X, ISBN 978-83-60506-40-0, OCLC 749876363 .
Sankt-Petersburg. Historia i architektura, Sankt-Petersburg 2005, ISBN 5-9663-0007-0.

Linki zewnętrzne

Historia i opis soboru. eng.cathedral.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-06)]. ang.
Historia i opis soboru. petersburg.ovh.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-12)]. pol.
Galeria zdjęć soboru

[1] Tom Masters, Simon Richmond: Lonely Planet St Petersburg. Wyd. 6. Londyn: Lonely Planet, 2012, s. 49. ISBN 978-1741793277.

[1]