Sobór Obrazu Chrystusa Zbawiciela Nie Ludzką Ręką Uczynionego w Pawłohradzie
Sobór Obrazu Chrystusa Zbawiciela Nie Ludzką Ręką Uczynionego – zabytkowy[1] prawosławny sobór w Pawłohradzie, konkatedra eparchii dniepropetrowskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[2].
 nr rej. 12-124-0025
| |||||||||||||||||||||||
| sobór konkatedralny | |||||||||||||||||||||||
 Widok ogólny (2008) | |||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
| Adres |
Muzejnyj provulok, 1 | ||||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||||||
| Sobór |
od 1898(?) | ||||||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
16/29 sierpnia | ||||||||||||||||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||||||||||||||
| Cudowne ikony |
Poczajowska Ikona Matki Bożej (kopia) | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu dniepropetrowskiego  | |||||||||||||||||||||||
 48°31′51,3″N 35°52′01,1″E/48,530917 35,866972
| |||||||||||||||||||||||
.jpg)
Świątynia powstała z inicjatywy i środków mieszkańca Pawłohradu Jakowa Fiodorowicza Gołubickiego. W 1892 r. protojerej Joann Siergijew (znany jako św. Jan Kronsztadzki) poświęcił miejsce pod budowę oraz kamień węgielny soboru. W 1898 r. oddano do użytku wzniesioną z kamienia świątynię z trzema ołtarzami – głównym (Obrazu Chrystusa Zbawiciela Nie Ludzką Ręką Uczynionego) i bocznymi (południowym – Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i północnym – św. Mikołaja Cudotwórcy). Na początku XX w. przy soborze działała biblioteka (której księgozbiór liczył 307 tomów) oraz – otwarte w 1904 r. – dwie szkoły gramoty[1].
Po rewolucji październikowej sobór pozostał czynny (jako jedyna świątynia w mieście). Budowla uległa znacznym uszkodzeniom podczas bombardowania Pawłohradu w 1943 r. Świątynię zamknięto w 1960 r.; w obiekcie urządzono salę sportową, natomiast od strony zachodniej wzniesiono budynek szkolny (zniszczono wtedy nagrobki fundatora świątyni i jego żony)[1].
Świątynia została zwrócona wiernym w 1991 r. Po wykonaniu niezbędnych prac renowacyjnych, sobór został poświęcony 15 lutego 1995 r. (w uroczystość Spotkania Pańskiego). Następnie odrestaurowano ikonostasy i boczne ołtarze, które poświęcono 13 lipca 1996 r.[1]
W 1994 r. wiernym przekazano znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie soboru dwukondygnacyjny budynek, w którym urządzono baptysterium, bibliotekę, kancelarię, szkółkę niedzielną, pracownię wypieku prosfor oraz refektarz[1].
W 2002 r. zakończono rozpisywanie fresków wewnątrz świątyni[1].
W soborze znajdują się liczne ikony (m.in. kopia Poczajowskiej Ikony Matki Bożej) i relikwie. Mieści się też kącik pamięci, poświęcony m.in. poległym w wielkiej wojnie ojczyźnianej i ofiarom katastrofy w Czarnobylu[1].
Od sierpnia 2005 r. przy soborze wydawany jest rosyjskojęzyczny miesięcznik „Wiestnik Pawłogradskogo błagoczinija”[1].