Skrajna Kapałkowa Czuba
Skrajna Kapałkowa Czuba (słow. Predný Ľadový hrb) – turnia w Kapałkowej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Jest to niższa z dwóch najwybitniejszych turni w północno-zachodniej grani Małej Kapałkowej Turni, oddzielona od drugiej z nich, położonej dalej na wschód Pośredniej Kapałkowej Czuby Skrajną Kapałkową Przełączką. Skrajna Kapałkowa Czuba jest ostatnim wzniesieniem w całej Kapałkowej Grani, która rozdziela się tutaj na kilka żeber i grzęd. Jej wielki blok szczytowy, przewieszony z trzech stron, nazywany jest Kowadłem. Na północny zachód od niego znajduje się Płetwa – druga wybitna skała w obrębie szczytu[1].
 Skrajna Kapałkowa Czuba z Kowadłem i Płetwą wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°12′20,8″N 20°10′10,4″E/49,205778 20,169556
| |
Południowe stoki Skrajnej Kapałkowej Czuby opadają do wybitnego Zadniego Kapałkowego Żlebu, uchodzącego na zachód do głównej gałęzi Doliny Jaworowej[2]. Od zachodu pod wierzchołek podchodzą dwa dalsze żleby: Skrajny Kapałkowy Żleb i Pośredni Kapałkowy Żleb[1]. Z kolei północne stoki opadają ku Dolinie Czarnej Jaworowej[2].
Na wierzchołek nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsze drogi dla taterników prowadzą granią północno-zachodnią oraz ze Skrajnej Kapałkowej Przełączki. Ku południowemu zachodowi i północy od wierzchołka odchodzą wybitne żebra[1].
Pierwsze wejścia:
- letnie – Zofia Krókowska i Jan Alfred Szczepański, 10 czerwca 1928 r.,
- zimowe – Zofia Wysocka, Stefan Bernadzikiewicz i Wawrzyniec Żuławski, 25 kwietnia 1935 r.[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 55–58.
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 123. ISBN 83-909352-2-8.