Łódzki Park Kultury Miejskiej
Łódzki Park Kultury Miejskiej (pierwotnie: Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej) – znajduje się przy Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. Udostępniony zwiedzającym 30 września 2008 roku.
| Oddział Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°44′44,8″N 19°27′50,3″E/51,745778 19,463972
| |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujAutorami koncepcji architektonicznej są dwie wrocławskie projektantki – Anita Luniak i Teresa Mromlińska[1]. Koszt inwestycji to około 32 mln zł, ponad połowa pochodzi z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego[2].
Obiekt otrzymał specjalne wyróżnienie w konkursie na najlepiej zagospodarowaną przestrzeń publiczną w województwie łódzkim w 2008 roku, w kategorii nowo wykreowanych przestrzeni publicznych, przyznawane przez Towarzystwo Urbanistów Polskich Oddział w Łodzi[3].
25 listopada 2012 roku, w Światowym Dniu Pluszowego Misia, na terenie skansenu uroczyście odsłonięto pomnik „Trzy Misie”, szóstą rzeźbą stworzoną w ramach projektu „Łódź Bajkowa”[4], będącego zestawem niewielkich rzeźb upamiętniających najpopularniejszych bohaterów filmów wyprodukowanych przez Se-ma-for.
W 2015 skansen został uznany za pomnik historii[5]. W 2020 nazwa obiektu została zmieniona na Łódzki Park Kultury Miejskiej[6][7].
Obiekty
edytujNa terenie skansenu znalazł się niemal 200-letni modrzewiowy kościół, willa letniskowa z ulicy Scaleniowej na Rudzie oraz pięć blisko stuletnich domów rzemieślników z ulic Wólczańskiej, Żeromskiego, Kopernika i Mazowieckiej.
W domach można zobaczyć warunki, w jakich mieszkali pracujący we włókiennictwie robotnicy, są też aranżowane pracownia tkacka, krawiecka i haftu maszynowego.
Kościół (wybudowany ok. 1846-52 roku jako zbór protestancki[8]) przeniesiono z Nowosolnej, niegdyś wsi, a dziś części łódzkiej dzielnicy Widzew. Konstrukcja ścian budowli składała się z pojedynczych, drewnianych belek, a szczyt frontowej fasady wieńczy zegar. Choć budynek nie pełni obecnie roli świątyni, to jego wnętrze zachowało sakralny wystrój[9], oraz możliwe jest wynajęcie go na śluby i chrzciny[10].
Interesująca jest drewniana poczekalnia Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych (tramwaje podmiejskie) z ich zgierskiej krańcówki na placu Jana Kilińskiego z 1901 r.
Pomiędzy domkami wytyczono w skansenie dwie uliczki – główna prowadzi od wschodniego skrzydła Białej Fabryki Geyera w stronę parku im. Reymonta. Wzdłuż niej po obu stronach stoją domki rzemieślników. Przecinająca ją uliczka prowadzi do ulicy Milionowej, drugie wejście znajduje się przy ulicy Piotrkowskiej i prowadzi przez Centralne Muzeum Włókiennictwa.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Skansen łódzkiej architektury drewnianej. [dostęp 2008-10-29]. (pol.).
- ↑ Czytelnicy zwiedzili łódzki skansen. [dostęp 2008-10-29]. (pol.).
- ↑ Skansen z nagrodą. [dostęp 2009-02-14]. (pol.).
- ↑ Dzień Pluszowego Misia w Łodzi: odsłonięto kolejny bajkowy pomnik. MM Moje Miasto, 2012-11-25. [dostęp 2012-11-25].
- ↑ Aleksandra Hac: Prezydent Komorowski: Łódzkie zabytki pomnikami historii. lodz.gazeta.pl, 2015-02-17. [dostęp 2018-02-22].
- ↑ Historie z życia wzięte na nowej wystawie w Muzeum Włókiennictwa [online], dzieje.pl [dostęp 2023-11-21] (pol.).
- ↑ Centralne Muzeum Włókiennictwa [online], cmwl.pl [dostęp 2023-11-21].
- ↑ D.Antoszczyk, Miasto w pigułce. Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej, „Kronika miasta Łodzi” 3/2008, s. 142.
- ↑ Marcin Marciniak-Mierzejewski: Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej przy Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. [dostęp 2010-04-26]. (pol.).
- ↑ Centralne Muzeum Włókiennictwa [online], cmwl.pl [dostęp 2023-11-21].