Silnik fizyki

Ten artykuł od 2012-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Silnik fizyki (lub silnik fizyczny) – część oprogramowania zajmująca się symulacją układów fizycznych, takich jak układy brył sztywnych (z detekcją kolizji), dynamika płynów, odkształcenia ciał (ciała sprężyste). Silniki fizyczne znajdują głównie zastosowanie w grach komputerowych, naukowych symulacjach fizycznych i w filmach (efekty wygenerowane komputerowo, tak by wyglądały realistycznie pod względem fizyki).

Opis

Silniki można podzielić na czasu rzeczywistego i wysokiej precyzji. Silniki czasu rzeczywistego są stosowane w grach, natomiast silniki wysokiej precyzji – wszędzie tam, gdzie szybkość nie jest wymagana, a liczy się dokładność. Silnik fizyczny jest w grach częścią silnika gry.

Obliczenia naukowe

Pierwszy komputer ogólnego zastosowania, ENIAC, był używany do obliczeń fizycznych. Wykonano przy pomocy niego tabele artyleryjskie z uwzględnieniem siły wiatru. Z czasem silniki fizyki były coraz bardziej skomplikowane. Superkomputery wykorzystywano w latach 80. do obliczeń mechaniki płynów.

Akceleracja sprzętowa obliczeń

Nowsze silniki fizyczne, takie jak PhysX, potrafią wykorzystać akcelerację sprzętową kart graficznych do symulacji fizyki (dzięki obliczeniom GPGPU). Mogą też wykorzystywać karty wyłącznie przeznaczone do akceleracji fizyki (Physics processing unit).