Sieć dystrybucyjna

Sieć dystrybucyjna, in. rozdzielcza – sieć gazowa albo elektroenergetyczna realizująca rozdział energii elektrycznej albo paliw gazowych pomiędzy odbiorców.

Sieć elektroenergetyczna rozdzielcza

Sieć elektroenergetyczna rozdzielcza to zbiór urządzeń takich jak linie napowietrzne, kablowe, stacje transformatorowo–rozdzielcze, łączniki, dławiki, kondensatory oraz urządzenia pomocnicze. Sieci elektroenergetyczne rozdzielcze podzielić można na następujące rodzaje:

Miejskie sieci elektroenergetyczne (MSE) – zalicza się do nich sieci niskiego napięcia (nn), średniego napięcia (SN) i ostatnio również sieci 110 kV. W sieciach miejskich wyróżnia się osiedlowe sieci elektroenergetyczne (OSE), w których skład wchodzą: sieci nn i sieci rozdzielcze SN na terenach osiedli mieszkaniowych.
Rejonowe sieci elektroenergetyczne (RSE) lub inaczej Terenowe Sieci Elektroenergetyczne (TSE) – są to sieci zasilające wsi, małe miasta oraz niewielkie zakłady przemysłowe znajdujące się poza terenami miejskimi. W skład RSE wchodzą: sieci 110 kV, sieci SN i sieci niskiego napięcia. Sieci nn oraz SN zasilające wyłącznie wsie nazywa się często wiejskimi sieciami elektroenergetycznymi WSE.
Przemysłowe sieci elektroenergetyczne (PSE) – są to sieci w zakładach przemysłowych. W zależności od wielkości zakładu i zużycia energii przezeń będą to: sieci (nn), sieci SN i 110 kV. W dużych kombinatach przemysłowych na terenie zakładu będą znajdowały się również elementy sieci 220 kV, a nawet sieci 400 kV. Sieci o tych napięciach nie można jednak zaliczyć do sieci rozdzielczych. Sieci nn w halach przemysłowych często nazywa się instalacjami elektroenergetycznymi.
Sieci elektroenergetyczne wnętrzowe (SEW) – sieci prowadzone w budynkach mieszkalnych oraz w budynkach użyteczności publicznej. Najczęściej są to tylko sieci niskiego napięcia (nn), a znacznie rzadziej sieci SN. Również te sieci często nazywane są instalacjami elektroenergetycznymi.

Linie rozdzielcze

Przykład sieci rozdzielczej – tor główny i tor magistralny sieci rozdzielczej

W sieciach rozdzielczych obciążenia są rozłożone najczęściej wzdłuż linii. Jedynie niektóre większe odbiory mają linie zasilające – nie są to wówczas jednak linie rozdzielcze. Liczba odbiorów w sieci może być rozmaita i zależy od rodzaju sieci. Równocześnie linie rozdzielcze są najczęściej mniej lub bardziej rozgałęzione. Analizując spadki napięć należy brać pod uwagę ten ciąg linii, w którym występuje największy spadek napięcia. Tor główny linii rozdzielczej jest to ciąg linii, w którym występuje największy spadek napięcia. Tor ten może, lecz nie musi być równoznaczny z torem magistralnym linii rozdzielczej. Tor magistralny bowiem jest to ciąg linii, który łączy ją z innym punktem zasilającym, będącym źródłem zasilania rezerwowego.

Na rysunku obok pokazano przykład linii rozdzielczych z rozróżnionymi torami. W linii $L_{A}$ tor główny $L_{TG}$ przebiega wzdłuż innego ciągu linii niż tor magistralny $L_{TM}.$ Natomiast w linii $L_{B}$ tor główny jest identyczny z magistralnym.

Liczba odbiorów względnie odbiorców nie jest równoznaczna z liczbą punktów poboru energii. Dla linii $L_{A}$ liczba punktów odbiorczych w torze głównym wynosi 13, nie pokrywając się z liczbą odbiorów. Za punkt poboru energii w torze głównym przyjmuje się także odgałęzienie, które może zasilić kilka odbiorców. Największe rozbieżności między liczbą odbiorców a liczbą punktów poboru energii występują w napowietrznych liniach niskiego napięcia. Ze względu na to że poszczególne odbiory mogą być do linii przyłączane tylko na słupach, punkty poboru energii mogą gromadzić po kilka nawet odbiorców, w zależności od układu zabudowy.

Bibliografia

Kujszczyk Z., Mińczuk A.: Elektroenergetyczne sieci rozdzielcze, Tom I, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2004, ISBN 83-7207-506-9.
JerzyJ. Marzecki JerzyJ., Rozdzielcze sieci elektroenergetyczne, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13446-1, OCLC 749205696 .
JerzyJ. Marzecki JerzyJ., Elektroenergetyczne sieci miejskie. Zagadnienia wybrane, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2004, ISBN 83-7207-494-1, OCLC 749722836 .
Jerzy M.: Miejskie sieci elektroenergetyczne, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1996, ISBN 83-87012-03-3.