Shunzei Fujiwara

Shunzei Fujiwara lub Toshinari Fujiwara (jap. 藤原俊成 Fujiwara no Shunzei, Fujiwara no Toshinari; ur. 1114, zm. 1204) – japoński poeta.

Syn Toshitady Fujiwary. Po śmierci ojca w 1123 roku adoptowany przez Akiyoriego Hamuro, przybrał imię Akihiro (顕広)^[1]. W 1167 roku powrócił do rodu Fujiwara i zmienił imię na Toshinari (Shunzei)^[1]. Pełnił kilka funkcji na dworze cesarskim, jednak z powodu słabego zdrowia ok. 1176 roku wycofał się z życia publicznego i został mnichem buddyjskim, przybierając imię zakonne Shakua (釈阿)^[1]^[2].

Aktywny od wczesnej młodości na polu literackim, należał do grupy poetyckiej skupionej wokół emerytowanego cesarza Sutoku^[1]. Wielokrotnie pełnił funkcję arbitra w dworskich konkursach poezji^[1]. Tworzył wiersze oparte na klasycznych wzorcach chińskich z czasów dynastii Tang^[2]. Jest autorem zbioru Chōshū-eisō, zawierającego 745 utworów w stylu waka i 2 w stylu chōka^[2]. Inne poezje Fujiwary, w liczbie ponad 430, rozproszone są w licznych oficjalnych antologiach^[2]. Na polecenie cesarza zredagował antologię poezji dworskiej Senzai waka-shū, wydaną w 1188 roku^[1]^[2]. Jest także autorem rozprawy teoretycznoliterackiej Korai futei-shō^[2].

Jego synem był Teika Fujiwara^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Robert N. Huey: The Making of Shinkokinshū. Cambridge: Harvard University Press, 2002, s. 399. ISBN 0-674-00853-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 210-211. ISBN 0-674-01753-6.

[huey-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Robert N. Huey: The Making of Shinkokinshū. Cambridge: Harvard University Press, 2002, s. 399. ISBN 0-674-00853-7.

[frederic-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 210-211. ISBN 0-674-01753-6.

[1]

[2]