Shen Buhai (zm. 337 p.n.e.) – starożytny chiński filozof, jeden z czołowych reprezentantów szkoły legistów[1].

Shen Buhai
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

申不害

Pismo tradycyjne

申不害

Hanyu pinyin

Shēn Bùhài

Wade-Giles

Shen Pu-hai

Wymowa (IPA)

[ʂə́n pûxâi]

Pełnił urząd kanclerza w państwie Han[2]. Początkowo był taoistą, później zwrócił się w stronę legizmu[3].

Za najważniejszy czynnik w życiu politycznym i sprawowaniu władzy uważał shu (術), czyli sztukę rządzenia państwem i postępowania z ludźmi[4]. Twierdził, że dobry władca nie może polegać na jednym tylko doradcy[5], a w celu ograniczenia władzy urzędników musi zmusić ich do wzajemnej nieufności i wzajemnego kontrolowania się[6].

Z jego pism zachowały się jedynie fragmenty[7].

Przypisy

edytuj
  1. Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 274. ISBN 83-85909-61-3.
  2. John Makeham: Name and actuality in early Chinese thought. Albany: SUNY Press, 1994, s. 68. ISBN 0-7914-1983-5.
  3. Zhengyuan Fu: Autocratic tradition and Chinese politics. Cambridge: Cambridge University Press, 1993, s. 40. ISBN 0-521-44228-1.
  4. Feng Youlan: Krótka historia filozofii chińskiej. Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 180. ISBN 83-01-13421-6.
  5. Zhengyuan Fu: China's legalists: the earliest totalitarians and their art of ruling. Armonk, New York: M.E. Sharpe, 1996, s. 17. ISBN 1-56324-779-8.
  6. Lee Dian Rainey: Confucius and Confucianism: The Essentials. Chichester, West Sussex: John Wiley and Sons, 2010, s. 84. ISBN 978-1-4051-8840-1.
  7. Jane Portal, Hiromi Kinoshita: The first emperor: China's Terracotta Army. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 2007, s. 52. ISBN 978-0-674-02697-1.