Seydlitz (1939)
Seydlitz – niemiecki krążownik ciężki budowany w czasie II wojny światowej, nieukończony.
Wodowanie „Seydlitza” | |
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki |
29 grudnia 1936 |
Wodowanie |
19 stycznia 1939 |
Kriegsmarine | |
Wejście do służby |
nieoddany do służby |
Los okrętu |
samozatopiony 10 kwietnia 1945 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 14 275 t |
Długość |
217 m |
Szerokość |
21 m |
Zanurzenie |
7,9 m |
Napęd | |
turbiny Deschimag 12 kotłów Wagner 3 śruby 130 000 KM zapas paliwa: 4318 ton | |
Prędkość |
32 węzły |
Zasięg |
5500 mil morskich przy prędkości 18 węzłów |
Uzbrojenie | |
8 dział 203 mm (4x2) 12 dział 105 mm (6x2) 12 dział 37 mm (12x1) 20 dział 20 mm (20x1) 12 wyrzutni torpedowych 533 mm 160 min morskich | |
Wyposażenie lotnicze | |
jako krążownik: 3 wodnosamoloty jako lotniskowiec: 18 samolotów | |
Załoga |
1600 osób |
Budowę okrętu rozpoczęto 29 grudnia 1936 jako krążownik ciężki typu Hipper, w stoczni Deschimag w Bremie. Kadłub zwodowano 19 stycznia 1939, prace jednak później nad nim wstrzymano. W 1942 roku, wraz ze wznowieniem prac nad lotniskowcem „Graf Zeppelin”, postanowiono kadłub „Seydlitza” przebudować na lotniskowiec. Przebudowę jednostki zlecono stoczni w Królewcu. Prawdopodobnie przewidywano zmianę opancerzenia kadłuba. Na okręcie stacjonować miało 18 samolotów typów Bf 109T i Ju 87C. Do chwili zakończenia wojny okręt nie został ukończony i nie wszedł do służby. 10 kwietnia 1945 został samozatopiony u wejścia do portu w Królewcu, by utrudnić Sowietom jego zajęcie.
W 1946 został wydobyty i przeholowany do Leningradu, 10 marca 1947 wszedł w skład MW ZSRR. 9 kwietnia 1947 po stwierdzeniu nieopłacalności przebudowy skreślony ze stanu floty i pocięty na złom[1].
Przypisy
edytuj- ↑ Siergiej Bierieżnoj: Trofiei i rieparacii WMF SSSR, sprawocznik. Jakuck: 1994.
Linki zewnętrzne
edytuj- Kriegsmarine | Seydlitz (ang.)