Seychellaltica gardinieri

Seychellaltica gardinieri – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i plemienia pchełek ziemnych.

Seychellaltica gardinieri
Biondi, 2002
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Nadrodzina	stonki
Rodzina	stonkowate
Podrodzina	Galerucinae
Plemię	pchełki ziemne
Rodzaj	Seychellaltica
Gatunek	Seychellaltica gardinieri

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2002 roku przez Maurizia Biondiego na łamach „Italian Journal of Zoology”. Jako lokalizację typową wskazano Silhouette w archipelagu Seszeli. Epitet gatunkowy nadano na cześć Johna Stanleya Gardinera, organizatora Percy Sladen Trust Expedition, w ramach której pozyskano materiał typowy.

Morfologia

Chrząszcz o podługowato-owalnym, lekko wysklepionym ciele, o długości 2,3 mm i szerokości 1,1 mm w przypadku holotypowego samca oraz długości 2,2 mm i szerokości 1 mm w przypadku paratypowej samicy. Wierzch ma ubarwiony jaskrawo jasnobrązowo, spód żywo rudobrązowo, a odnóża blado. Głowa ma punktowane i pozbawione mikrosiateczkowania czoło i ciemię, szerokie i dość płaskie żeberka czołowe, duże oczy oraz nieco dłuższe od połowy ciała czułki o członach od trzeciego do szóstego żółtawych, od dziewiątego do jedenastego czarniawych, a pozostałych przyciemnionych. Warga górna i głaszczki są rudobrązowe. Szersze niż dłuższe, najszersze przy przednich kątach przedplecze ma proste i ku tyłowi zbieżne boki, lekko rozwarte kąty tylne oraz grubo punktowaną i drobno mikrosiateczkowaną powierzchnię. Prawie trójkątna tarczka ma delikatnie szagrynowaną powierzchnię. Najszersze pośrodku pokrywy mają bardzo słabo zaokrąglone boki, punktowane rzędy i prawie żeberkowate międzyrzędy z rozproszonym i drobnym punktowaniem. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone. Przednia para odnóży ma nabrzmiałe i przypłaszczone bocznie golenie. Golenie tylnej pary odznaczają się krótką, rudobrązową ostrogą wierzchołkową. Stopy przedniej i środkowej pary mają pierwszy człon sercowato rozszerzony. Genitalia samca mają smukły, gładki, w widoku bocznym lekko pośrodku wygięty łukowato i u szczytu prosty, w widoku brzusznym u szczytu lancetowaty, ostro zakończony płat środkowy edeagusa. Genitalia samicy mają bardzo małą spermatekę o prawie kulistej części nasadowej oraz dość długi, prosty, nieskręcony przewód.

Ekologia i występowanie

Owad ten zasiedla lasy. Osobniki dorosłe spotykane były w sierpniu i wrześniu.

Gatunek endemiczny dla wyspy Silhouette w grupie wewnętrznej archipelagu Seszeli.