Serce palmy
Serce palmy, zwane w różnych krajach palmito, chonta lub swamp cabbage jest jarzyną pozyskiwaną z rdzenia młodego, rosnącego pnia określonych gatunków palm, takich jak: palma kokosowa (Cocos nucifera), euterpa jadalna (Euterpe edulis) i warzywna (E. oleracea), wilhelmka wytworna (Bactris gasipaes) oraz różnych gatunków z rodzaju sabal (Sabal). Potrawa jest droga, ponieważ pozyskiwanie jej w warunkach naturalnych oznacza ścięcie, a więc śmierć drzewa. Serce palmy serwowane jest najczęściej w sałatkach.
Uprawa
edytujBy uniknąć wycinania dziko rosnących palm, udomowiono i zaczęto masowo uprawiać palmę z gatunku Bactris gasipaes, zwanego palmą brzoskwiniową. Palmy te rozrastają się tworząc liczne pnie - odrośla, nawet do czterdziestu wokół drzewa-matki, a więc wycięcie kilku z nich nie stwarza zagrożenia dla rośliny. Mimo to jednak – wobec dużego nakładu pracy fizycznej przy pozyskiwaniu – serca palmowe nadal traktowane są jako drogi przysmak.
Głównym eksporterem serc palmowych jest Kostaryka, a największym ich odbiorcą Stany Zjednoczone. Palmy brzoskwiniowe uprawia się także na Hawajach, ale ich dystrybucja w USA ogranicza się głównie do restauracji.
Przez wiele lat największym eksporterem dziko rosnących serc palmowych była Brazylia, ale w latach dziewięćdziesiątych XX wieku znacznie pogorszyła się jakość produktu - głównie ze względu na niekontrolowaną, kłusowniczą wycinkę drzew najlepszego gatunku, euterpy jadalnej, która dziś uznawana jest za zagrożoną wyginięciem[1]. To pozwoliło wejść na rynek Ekwadorowi, który produkuje serca palm na rynek europejski, gdzie największym ich odbiorcą jest Francja.
Obróbka
edytujPodczas pozyskiwania jadalnej części hodowlanej palmy usuwa się korę i zdrewniałą warstwę podkorową, a zostawia się jedynie biały rdzeń, wraz z białą warstwą ochronną, zawierającą nieco więcej włókna. W czasie dalszej obróbki usuwa się włókno zostawiając jedynie jadalny rdzeń, który – ze względu na delikatny smak – uważany jest za wyjątkowy przysmak.
Przypisy
edytuj- ↑ Paulo Backes i Bruno Irgang: Mata Atlântica: as árvores e a paisagem, Porto Alegre, Paisagem do Sul 2004
Linki zewnętrzne
edytuj- Kuchnia Azji i Oceanii (ang.). asiafood.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-03)].