Scopaeus gracilis
Scopaeus gracilis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Scopaeus gracilis | |||
(Sperk, 1835) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Podplemię | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj |
Scopaeus (Scopaeus) | ||
Gatunek |
Scopaeus (Scopaeus) gracilis | ||
Synonimy | |||
|
Gatunek ten został opisany w 1835 roku przez F. Sperka jako Xantholinus gracilis[1].
Chrząszcz o smukłym ciele długości od 3,5 do 3,7 mm. Ubarwienie ma jasno- do ciemnobrunatnego, z rdzawożółtymi czułkami, głaszczkami i odnóżami oraz zazwyczaj z jaśniejszymi tylnymi krawędziami tergitów i wierzchołkiem odwłoka. Duża głowa jest w zarysie okrągława, nierozszerzona ku tyłowi, wyposażona w małe oczy i smukłe czułki o członie przedostatnim znacznie dłuższym niż szerokim. Punktowanie wierzchu ciała jest gęste i bardzo delikatne[2].
Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Malty, Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Rumunii, Bułgarii, Albanii, Macedonii, Grecji, Rosji, Wysp Kanaryjskich, kontynentalnej Afryki Północnej, krainy etiopskiej, Cypru, Bliskiego Wschodu i wschodniej Palearktyki[1]. Zasiedla żwirowate, kamieniste i piaszczyste pobrzeża wód płynących i stojących na terenach górskich i podgórskich. Bywa znoszony na tereny nizinne wraz z wodami popowodziowymi[2][3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Scopaeus (Scopaeus) gracilis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-09-20].
- ↑ a b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.