Scocompus
Scocompus – wymarły rodzaj owadów z rzędu psotników, obejmujący tylko jeden znany gatunek: Scocompus atelisus.
Scocompus | |||
Azar, Nel et Perrichot, 2013 | |||
Okres istnienia: cenoman–santon | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Rodzaj |
Scocompus | ||
Gatunki | |||
|
Gatunek i rodzaj opisane zostały w 2014 roku przez Dany’ego Azara, André Nel i Vincenta Perrichota. Nazwa rodzajowa jest anagramem od Compsocus – nazwy innego rodzaju psotników. Epitet gatunkowy pochodzi od greckiego słowa ατελής, oznaczającego niekompletny. Takson opisano na podstawie pojedynczej samicy zachowanej w bursztynie wandejskim, znalezionym w francuskim La Robinière. Datowany jest on na kredę późną, na okres między środkowym cenomanem a wczesnym santonem[1].
Charakterystyczne dla Scocompus były zbudowane z 13 delikatnie pierścieniowanych członów czułki oraz zbudowane z czterech wyposażonych w stożkowate narządy czuciowe członów głaszczki szczękowe. Odnóża cechowały się trójczłonowymi stopami i obecnością przedwierzchołkowego ząbka na przedstopiach. Przednie skrzydła miały pterostigmę zamkniętą od strony nasadowej oraz żyłkę poprzeczną łączącą areola postica z trzecią żyłką medialną. Tylne skrzydła charakteryzował brak pierwszego segmentu sektora radialnego i rozdwojona żyłka medialna. Krawędź odsiebną tylnych skrzydeł porastały włoski[1].
Samica jedynego znanego gatunku ma 2,18 mm długości ciała, 2,44 mm długości czułków i gęsto porośniętą szczecinkami płytkę subgenitalną[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Dany Azar, André Nel, Vincent Perrichot. Diverse barklice (Psocodea) from Late Cretaceous Vendean Amber. „Paleontological Contributions”. 10C, s. 9-15, 2014.