Schronisko pod Doboszanką
Schronisko PTT pod Doboszanką (także schronisko na Doboszance[1], schronisko przy klauzie Zubrynki[2]) – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone poniżej szczytu Doboszanki w dolinie Zubrynki w Gorganach na wysokości ok. 1040 m n.p.m.[3]
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 1040 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
1939 |
| Właściciel |
Oddział Stanisławowski PTT |
Położenie na mapie Gorganów  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
 48°24′28″N 24°24′04″E/48,407778 24,401111
| |
Historia
edytujSchronisko powstało z inicjatywy Oddziału Stanisławowskiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego[1][3], jako następca małego i prymitywnego schroniska na Niżnej. Decyzja o jego budowie zapadła w 1934 roku. Rok później zakupiono grunt nad brzegiem Zubrynki i przygotowano wstępny kosztorys[2].
W 1936 roku rozpoczęto zakup i transport materiałów budowlanych, za co odpowiadało Koło Nadwórniańskie Oddziału. Prace finansowano częściowo z dotacji PUWFiPW (11 tys. zł) i Urzędu Wojewódzkiego w Stanisławowie (2 tys. zł). Oddział Stanisławowski PTT przeznaczył na budowę 26 tys. zł. Prace ziemne przy głównym obiekcie rozpoczęły się w sierpniu, po wzniesieniu w pobliżu budynku gospodarczego. Nadzór sprawowali prominentni członkowie oddziału – Stefan Ohly i Tadeusz Noskiewicz. Całość przykryto dachem jesienią 1937 roku, jednak na tym etapie Oddział wyczerpał już zgromadzone środki na budowę, czego powodem były niespodziewanie wysokie koszty transportu materiałów[2].
Na 1938 roku pozostawiono szereg prac wykończeniowych: roboty stolarskie, instalacyjne, budowę pieców. Z uwagi na trudności finansowe prace posuwały się powoli[2]. Ostatecznie w 1938 roku urządzono kuchnię turystyczną, wykonano filary kominowe, położono podłogi (poza sanitariatami), wstawiono okna oraz drzwi na parterze i okna na piętrach. Pozostałe prace miały kosztować ok. 30 tys. zł, podczas gdy kolejna dotacja z PUWFiPW wyniosła jedynie 2 tys. zł[4].
Budowę ukończono wiosną 1939 roku[1].
Warunki
edytujBudynek został wzniesiony z drzewa w stylu grażdy huculskiej. Latem 1939 było to największe i najbardziej komfortowe schronisko turystyczne w Karpatach Wschodnich. Posiadało kilkanaście pokoi noclegowych dla około 100 osób. Poza tym istniała sala jadalna, kuchnie i przechowalnie nart, a w położonych obok budynkach gospodarczych garaże, jako że planowano doprowadzić drogę do schroniska. zamierzano też zapewnić oświetlenie elektryczne i wodociąg[1].
Niedaleko schroniska na rzeczce Zubrynce istniały ruiny dawnej klauzy – zapory drewnianej, spiętrzającej wodę dla spławu drewna darabami (huculskimi tratwami)[1].
Szlaki turystyczne (1935)
edytuj- na Doboszankę (1757 m n.p.m.),
- na Syniak (1665 m n.p.m.) przez Babiny Pohar (1484 m n.p.m.) i Mały Gorgan (1600 m n.p.m.),
- na Szczewkę (1238 m n.p.m.) i dalej do Jaremcza.
- na Krzyżówkę (1161 m n.p.m.),
- na Bukowicę (994 m n.p.m.)[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Schronisko na Doboszance. „Wschód”. Nr 141, s. 8, 30 lipca 1939.
- ↑ a b c d Bogdziewicz 2012 ↓, s. 241.
- ↑ a b Dariusz Dyląg, Gorgany. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 94, ISBN 978-83-89188-74-8, OCLC 297550353 (pol.).
- ↑ Bogdziewicz 2012 ↓, s. 242.
- ↑ Regulamin GOT, s. 38, Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1935.
Bibliografia
edytuj- Ryszard Bogdziewicz, Schroniska karpackie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874–1945, wyd. I, Lublin: Drukarnia i Wydawnictwo Akademickie WSSP im. Wincentego Pola, 2012, ISBN 978-83-60594-24-7, OCLC 956614813 (pol.).