Schronisko PTTK „Szwajcarka”

(Przekierowano z Schronisko PTTK "Szwajcarka")
To jest wersja przejrzana, która została oznaczona 26 paź 2024. Na przejrzenie oczekują zmiany w szablonach lub plikach, które są zawarte na tej stronie.

Schronisko PTTK „Szwajcarka”górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego położone w Sudetach Zachodnich, w Górach Sokolich (Rudawy Janowickie), w woj. dolnośląskim.

Schronisko PTTK „Szwajcarka”
Ilustracja
Państwo

 Polska

Pasmo

Rudawy Janowickie, Sudety

Wysokość

520 m n.p.m.

Data otwarcia

1823

Właściciel

PTTK

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTTK „Szwajcarka””
Ziemia50°51′48″N 15°52′21″E/50,863333 15,872500
Strona internetowa

Schronisko położone jest na wysokości 520 m n.p.m., na południowo-wschodnim stoku Krzyżnej Góry (654 m n.p.m.), na terenie Rudawskiego Parku Krajobrazowego. Mieści się w drewnianym zabytkowym budynku w stylu tyrolskim, wybudowanym w 1823, więc jest najstarszym budynkiem użytkowanym jako schronisko turystyczne w Polsce. Położone jest przy węźle pięciu szlaków turystycznych.

Historia schroniska

edytuj

Początek historii schroniska sięga 1823. Wtedy to właściciel zamku w niedalekich Karpnikach, Wilhelm von Hohenzollern (1783-1851), brat króla Prus, Fryderyka Wilhelma III, wydał polecenie zbudowania na Krzyżnej Górze domku myśliwskiego na wzór budynku z Wyżyny Berneńskiej w Szwajcarii. Na parterze znajdowały się pomieszczenia leśniczego, a na piętrze urządzony był gabinet księcia (sala z ogromnym kominkiem zachowała się w schronisku do dnia dzisiejszego). W niedługim czasie obiekt stał się miejscem bardzo popularnym. W kilka lat po wybudowaniu domku, na parterze urządzono gospodę. Funkcję schroniska "Szwajcarka" (Schweizerei) zaczęła pełnić dopiero w okresie międzywojennym. Po II wojnie światowej budynek był niezagospodarowany i niszczał. W 1950 obiekt przejęło Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze i uruchomiło w nim schronisko turystyczne, a pierwszym jego gospodarzem był Tadeusz Steć[1].

Piesze szlaki turystyczne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Steć Tadeusz. [dostęp 2011-12-14]. (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • P.Norko; Przewodnik turystyczny z mapami; Rudawy Janowickie; Wyd. „Galileos”; J.Góra 2008r.;ISBN 978-836-0044-94-0
  • Praca zbiorowa; Mapa Rudawy Janowickie; Skala 1:50 000; Wyd. PPWK „Romera”; Warszawa/Wrocław 1998r.;ISBN 837-0004-96-2
  • B.W.Szarek; Przewodnik turystyczny; Rudawy Janowickie; Wyd. PTTK „Kraj”; Warszawa/Kraków 2008r.;ISBN 837-0051-85-5