Schron przeciwlotniczy na Winogradach w Poznaniu
Schron przeciwlotniczy na Winogradach – jeden z trzech naziemnych schronów przeciwlotniczych, zaprojektowanych przez Niemców w 1941 dla Poznania. Znajduje się na osiedlu Kosmonautów, na terenie jednostki pomocniczej Osiedle Nowe Winogrady Wschód w dzielnicy Winogrady[1].
 Wygląd ogólny i detal (od strony ul. Czarna Rola) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
schron |
| Wysokość całkowita |
21 m |
| Ukończenie budowy |
1944 |
Położenie na mapie Polski  | |
 52°26′04,39″N 16°56′39,62″E/52,434553 16,944339
| |
Charakterystyka
edytujSiedmiokondygnacyjny obiekt wzniesiono w 1944 przy ul. Czarna Rola. Ma rzut prostokąta i wysokość 20 metrów. Przewidziano go dla potrzeb centrali telefonii dalekosiężnej. Był odporny na bomby burzące i gazy bojowe (posiadał śluzę gazową). Wyposażono go w agregat prądotwórczy, system filtrów powietrza, windę i zaplecze socjalne. Schron został skomunikowany z pocztą przy ul. 23 Lutego przy pomocy kabla[2]. Obecnie stoi niezagospodarowany, mimo że istniały plany zaadaptowania go na ściankę wspinaczkową.
Dwa pozostałe poznańskie schrony podobnego typu powstały na Osiedlu Kopernika i przy ul. Taylora w centrum (dla centrali kolejowej)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Redakcja, Poniemiecki bunkier na os. Kosmonautów - czemu miał służyć? [ZDJĘCIA] [online], Poznań Nasze Miasto, 26 września 2012 [dostęp 2023-01-12] (pol.).
- ↑ a b Jacek Biesiadka i inni, Twierdza Poznań. O fortyfikacjach miasta Poznania w XIX i XX wieku, 2006, s. 302, ISBN 839153402-2.
Bibliografia
edytuj- Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 96, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
- Jacek Biesiadka, Andrzej Gawlak, Szymon Kucharski, Mariusz Wojciechowski: Twierdza Poznań. O fortyfikacjach miasta Poznania w XIX i XX wieku., Poznań 2006, s. 302, ISBN 839153402-2.