Scaphisoma funereum

Scaphisoma funereumgatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych, podrodziny łodzikowatych i plemienia Scaphisomatini.

Scaphisoma funereum
Löbl, 1977
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

łodzikowate

Plemię

Scaphisomatini

Rodzaj

Scaphisoma

Gatunek

Scaphisoma funereum

Gatunek ten opisany został w 1977 roku przez Ivana Löbla[1].

Chrząszcz o ciele długości od 1,25 do 1,4 mm, ubarwiony ciemnobrązowo do czarnego z jasnoochrowymi końcowymi segmentami odwłoka, niekiedy rudymi hypomerami oraz ochrową lub żółtawą plamą przedwierzchołkową na pokrywach lub takąż całą wierzchołkową ¼ lub ⅓ pokryw. Oczy są silnie wcięte. Trzeci człon czułków jest około trzykrotnie dłuższy niż szerszy i łącznie z członem czwartym mają mniej więcej długość członu piątego. Punktowanie pokryw, bocznych części zapiersia (metawentrytu) i pierwszego widocznego sternitu odwłoka jest bardzo delikatne, a na tym ostatnim równomierne. Tylna para skrzydeł jest w pełni wykształcona. Linie zabiodrowe bioder tylnych są silnie łukowato zakrzywione. Samiec ma smukłe paramery z przezroczystą apofizą, a edeagus z silnie zredukowaną nabrzmiałą częścią nasadową i łukowatym wyrostkiem dystalnym[1].

Owad endemiczny dla krainy australijskiej, znany z Wyspy Północnej Nowej Zelandii oraz Nowej Południowej Walii i Queensland w Australii. Żeruje na podstawczakach, w tym na muchomorze czerwonym[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Ivan Löbl, Richard A.B. Leschen, Scaphidiinae (Insecta: Coleoptera: Staphylinidae), „Fauna of New Zealand”, 48, Lincoln, Canterbury, New Zealand: Manaaki Whenua Press, 2003, ISBN 0-478-09353-5.