Sarniak jasnonogi

Sarniak jasnonogi
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	chropiatkowce
Rodzina	kolcownicowate
Rodzaj	sarniak
Gatunek	sarniak jasnonogi
	Nazwa systematyczna
	Sarcodon leucopus (Pers.) Maas Geest. & Nannf.; Svensk bot. Tidskr. 63: 415 (1969)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sarniak jasnonogi (Sarcodon leucopus (Pers.) Maas Geest. & Nannf.) – gatunek grzybów z rodziny kolcownicowatych (Bankeraceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sarcodon, Bankeraceae, Thelephorales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1825 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Hydnum leucopus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 1969 r. Rudolph Arnold Maas Geesteranus i John Axel Nannfeldt^[1].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda 2003 r.^[2]

Morfologia

Owocnik

Grzyb kapeluszowy. Kapelusz spłaszczony, w starszych owocnikach lekko wklęsły, o średnicy do 20 cm. Powierzchnia o barwie od jasnofioletowo-brązowej do ciemnobrązowej, początkowo delikatnie filcowata, potem popękana i łuskowata. Łuski błyszczące. Trzon o wysokości 2–6 cm i średnicy 4–8 cm. Hymenofor kolczasty. Kolce o długości do 1,5 cm i średnicy około 1 mm. Miąższ o nieprzyjemnym zapachu i gorzkim smaku^[3].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki mniej więcej kuliste, zazwyczaj o wymiarach 7,2–7,9 × 4,5–5,6 µm^[3].

Występowanie

Sarniak jasnonogi występuje w Ameryce Północnej, Europie i Azji. Najwięcej jego stanowisk podano w Europie^[4]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytacza tylko jedno stanowisko i to dawne, podane przez J. Schrötera w 1889 r. w Zielonej Górze. Według W. Wojewody na terenie Polski jest to gatunek wymarły^[2].

Grzyb naziemny, saprotrof. Na stanowisku podanym w Polsce rósł na ziemi w lesie iglastym^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-04-09] .
↑ ^a ^b ^c WładysławW. Wojewoda WładysławW., Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1 .
↑ ^a ^b R.A. MaasR.A.M. Geesteranus R.A. MaasR.A.M., Die terrestrischen Stachelpilze Europas”, „Verhandelingen Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen Afdeling Natuurkunde”, 2 (65), 1975, s. 103 .
↑ Miejsca występowania Tomentella punicea na świecie (mapa) [online] [dostęp 2022-04-09] .

[if-1] Index Fungorum [online] [dostęp 2022-04-09] .

[check-2] WładysławW. Wojewoda WładysławW., Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1 .

[maas-3] R.A. MaasR.A.M. Geesteranus R.A. MaasR.A.M., Die terrestrischen Stachelpilze Europas”, „Verhandelingen Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen Afdeling Natuurkunde”, 2 (65), 1975, s. 103 .

[gbif-4] Miejsca występowania Tomentella punicea na świecie (mapa) [online] [dostęp 2022-04-09] .

[1]

[2]

[3]

[4]