Wikipedia

Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie

Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie – sanktuarium pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli znajdujące się u zbiegu ulic Boboli i Rakowieckiej (pod numerem 61) w warszawskiej dzielnicy Mokotów.

Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie
kościół – sanktuarium
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Andrzeja Boboli na Mokotowie

Wezwanie

św. Andrzeja Boboli

Wspomnienie liturgiczne

16 maja

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie”
Ziemia52°12′20,11″N 21°00′03,57″E/52,205586 21,000992
Multimedia w Wikimedia Commons

Sanktuarium zbudowane zostało w latach 1980–1989, wcześniej był tam ogród ojców jezuitów oraz kaplica, gdzie od 1938 przechowywano relikwie Andrzeja Boboli.

Historia

edytuj

1 grudnia 1935 r. przy ulicy Rakowieckiej 61 na warszawskim Mokotowie otwarto Dom Pisarzy Towarzystwa Jezusowego, którego fundatorem był papież Pius XI. Relikwie Andrzeja Boboli umieszczono tam 20 czerwca 1938 r.[1]

2 sierpnia 1944 r., w drugim dniu powstania warszawskiego, w podziemiach Domu Pisarzy Niemcy zamordowali 44 Polaków, w tym 8 kapłanów i 8 braci Towarzystwa Jezusowego oraz 28 osób świeckich. Po wojnie pokój w którym dokonano masakry został przekształcony w kaplicę, a szczątki ofiar pogrzebano pod posadzką jego podłogi.

Osobny artykuł: Masakra w klasztorze jezuitów przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie.

Parafia erygowana została 1 stycznia 1953 przez kardynała Stefana Wyszyńskiego, lecz wcześniejsza zgoda władz na budowę kościoła z 1957 została anulowana w 1958 i dopiero 19 maja 1980 parafia otrzymała zgodę na wzniesienie kościoła według projektu architektów Hanny i Bogdana Madejowskich[2].

13 czerwca 1980 prymas Stefan Wyszyński poświęcił plac pod budowę sanktuarium, a 15 października 1980 kamień węgielny poświęcił w Rzymie papież Jan Paweł II[3].

17 kwietnia 1988 pierwszą mszę w górnym kościele celebrował prymas Józef Glemp, a w styczniu 1989 oficjalnie zakończono budowę kościoła.

Inne informacje

edytuj
  • W kościele znajdują się witraże autorstwa Teresy Reklewskiej i Pawła Przynowskiego, Droga Krzyżowa Magdaleny Kraszewskiej, krucyfiks ks. Krzysztofa Rogalskiego i Pawła Chmielewskiego[2].
  • Przed sanktuarium znajduje się krzyż, przewieziony z Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu (FSO), który zagrożony był zniszczeniem po ogłoszeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku[1].
  • Ofiary niemieckiej zbrodni z 2 sierpnia 1944 upamiętniają dwie tablice pamiątkowe: wolno stojąca tablica przy ogrodzeniu od strony ul. Rakowieckiej oraz tablica projektu Karola Tchorka na ścianie Collegium Bobolanum (od strony ul. A. Boboli).

Galeria

edytuj
  •  
    Sanktuarium z widocznym krzyżem z FSO
  •  
    Ołtarz główny
  •  
    Relikwie Andrzeja Boboli

Zobacz też

edytuj
Zobacz też kategorię: Parafie pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli.
Zobacz też kategorię: Świątynie pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Parafia Rzymskokatolicka Św. Andrzeja Boboli w Warszawie [online], www.jezuici.pl [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2010-11-16] (pol.).
  2. ↑ a b Konrad Kucza-Kuczyński, Nowe kościoły w Polsce, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991.
  3. ↑ kamień pochodzi z Janowa Poleskiego – miejsca męczeńskiej śmierci św. Andrzeja Boboli

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Sanktuarium_św._Andrzeja_Boboli_w_Warszawie&oldid=73409993”