Salvatore Pappalardo

Salvatore Pappalardo (ur. 23 września 1918 w Villafranca Sicula, diecezja Agrigento, zm. 10 grudnia 2006 w Palermo) – włoski duchowny katolicki, arcybiskup Palermo, kardynał.

Salvatore Pappalardo

Kardynał prezbiter
Semper inhaerere mandatis Strzec zawsze przykazań
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	23 września 1918 Villafranca Sicula
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 2006 Palermo
Miejsce pochówku	Katedra w Palermo
Arcybiskup metropolita Palermo
Okres sprawowania	1970–1996
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	12 kwietnia 1941
Nominacja biskupia	7 grudnia 1965
Sakra biskupia	16 stycznia 1966
Kreacja kardynalska	5 marca 1973 Paweł VI
Kościół tytularny	S. Maria d'Itria al Tritone

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	16 stycznia 1966
Konsekrator	Amleto Giovanni Cicognani
Współkonsekratorzy	Guido Luigi Bentivoglio Antonio Samorè
Konsekrowani biskupi Theodorus Hubertus Moors 25 lipca 1967 Donatus Djagom 11 czerwca 1969 Salvatore Cassisa 24 stycznia 1974 Alfredo Maria Garsia 2 lutego 1974 Angelo Rizzo 18 marca 1974 Angelo Cella 7 października 1975 Giuseppe Costanzo 4 kwietnia 1976 Vittorio Luigi Mondello 21 stycznia 1978 Antonio Riboldi 11 marca 1978 Carmelo Ferraro 13 maja 1978 Giuseppe Malandrino 26 stycznia 1980 Vincenzo Cirrincione 12 kwietnia 1980 Pio Vittorio Vigo 14 lutego 1981 Domenico Amoroso 24 października 1981 Rosario Mazzola 4 września 1982 Francesco Sgalambro 5 kwietnia 1986 Francesco Micciché 24 stycznia 1989 Ignazio Zambito 29 czerwca 1989 Vincenzo Manzella 29 czerwca 1991 Salvatore Gristina 3 października 1992
Współkonsekrowani biskupi Salvatore Di Salvo 21 grudnia 1968 Antonino Migliore 23 czerwca 2000 Salvatore Di Cristina 26 stycznia 2001 Michele Pennisi 3 lipca 2002 Mario Russotto 27 września 2003

Życiorys

Studiował na kilku katolickich uczelniach w Rzymie – Papieskim Seminarium Rzymskim, Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, Papieskiej Akademii Duchownej, Papieskim Athenaeum Laterańskim. 12 kwietnia 1941 przyjął w Rzymie święcenia kapłańskie. W latach 1947–1965 pracował w watykańskim Sekretariacie Stanu, prowadził także działalność duszpasterską w Rzymie; wykładał na Papieskiej Akademii Duchownej i w Papieskim Athenaeum Laterańskim. Otrzymał tytuły tajnego szambelana papieskiego (1951) oraz prałata domowego (1961).

7 grudnia 1965 mianowany arcybiskupem tytularnym Mileto oraz pronuncjuszem w Indonezji; przyjął sakrę biskupią 16 stycznia 1966 w Rzymie z rąk kardynała Amleto Cicognaniego (sekretarza stanu). Zakończył misję dyplomatyczną w 1969 i został powołany na stanowisko prezydenta Papieskiej Akademii Duchownej.

17 października 1970 mianowany arcybiskupem Palermo (Sycylia); 5 marca 1973 wyniesiony do godności kardynalskiej, otrzymał tytuł prezbitera S. Maria d'Itria al Tritone. W 1978 dwukrotnie uczestniczył w konklawe. Po osiągnięciu wieku emerytalnego zrezygnował z rządów archidiecezją Palermo w kwietniu 1996.

Był specjalnym wysłannikiem papieża Jana Pawła II na Międzynarodowy Kongres Maryjny na Malcie (1983) oraz na Narodowy Kongres Eucharystyczny w Reggio Calabria (Włochy, 1988).

Bibliografia

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
• Salvatore Pappalardo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-25]  (ang.).