Safrol

związek chemiczny

Safrolorganiczny związek chemiczny z grupy benzodioksoli(inne języki), główny prekursor w syntezie MDP2P używanego do otrzymywania MDMA i MDEA. Jest bezbarwną lub lekko żółtą, oleistą cieczą. Zwykle jest ekstrahowany z kory korzenia i owoców sasafrasu w formie olejku sasafrasowego(inne języki). Stosowany jest jako surowiec w przemyśle perfumeryjnym oraz w syntezach organicznych, np. do otrzymywania heliotropiny. Olejek sasafrasowy wykorzystywany w przemyśle spożywczym w Stanach Zjednoczonych pozbawiony jest safrolu w związku z zakazaniem jego stosowania przez Agencję Żywności i Leków w 1960 roku[potrzebny przypis].

Safrol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C10H10O2

Masa molowa

162,19 g/mol

Wygląd

bezbarwna lub jasnożółta, oleista ciecz[1]

Identyfikacja
Numer CAS

94-59-7

PubChem

5144

Podobne związki
Podobne związki

izosafrol

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
Legalność w Polsce

prekursor narkotykowy kategorii 1

Zagrożenia

edytuj

Safrol wykazuje słabe działanie rakotwórcze w badaniach na szczurach[3]. Występuje naturalnie w różnych przyprawach, takich jak cynamon, gałka muszkatołowa, czarny pieprz czy bazylia. W tej postaci podejrzewa się, choć nie zostało to udowodnione, że wpływa w pewien niewielki, lecz mierzalny sposób na zapadalność na raka u ludzi. W tej kwestii porównuje się go do zagrożeń powodowanych przez sok pomarańczowy (ze względu na limonen) lub pomidory (kwas kawowy)[potrzebny przypis].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  2. Safrol [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 26 kwietnia 2024, numer katalogowy: S9652 [dostęp 2024-09-01]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. T.Y. Liu i inni, Safrole-induced Oxidative Damage in the Liver of Sprague–Dawley Rats, „Food and Chemical Toxicology”, 37 (7), 1999, s. 697–702, DOI10.1016/S0278-6915(99)00055-1 (ang.).