SM U-35

SM U-35
	; U-35 w Cartagenie, 21 czerwca 1916
Klasa	okręt podwodny
Typ	U-31
	Historia
Stocznia	Germaniawerft
Położenie stępki	20 grudnia 1912
Wodowanie	18 kwietnia 1914
	Kaiserliche Marine
Wejście do służby	3 listopada 1914
Los okrętu	poddany 26 listopada 1918
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 685 ton; 878 ton
Długość	64,4 metra
Szerokość	6,32 metra
Zanurzenie	3,56 metra
Zanurzenie testowe	50 metrów
	Napęd
	2 silniki Diesla, 2 silniki elektryczne, 2 wały
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 16,5 węzła; 9,75 węzła
Zasięg	8790 Mm / 8 w. (pow.); 80 Mm / 5 węzłów (zan.)
	Uzbrojenie
	6 torped, działo 88 mm/105 mm
Wyrzutnie torpedowe	2 x 500 mm (dziób); 2 x 500 mm (rufa)
Załoga	35
	Multimedia w Wikimedia Commons

SM U-35 – niemiecki okręt podwodny typu U-31 - uznawanego przez niektóre źródła za jeden z pięciu kamieni milowych rozwoju tej klasy okrętów, najskuteczniejszy U-Boot pierwszej wojny światowej i najskuteczniejsza jednostka podwodna wszech czasów, który zatopił ogółem 224 jednostki o łącznej pojemności 535 900 BRT. Ostatnim dowódcą okrętu był kapitan Heino von Heimburg.

U-35 umownie zaliczany jest do przedwojennego jeszcze typu U-31 o długości 64,4 metra i szerokości 6,32 metra z zanurzeniem 3,56 metra. Wyposażony był w dwa sześciocylindrowe silniki dwusuwowe diesla o mocy 1850 KM, w zanurzeniu zaś korzystał z dwóch silników elektrycznych o mocy 880 kW, które na powierzchni pracowały jako generatory elektryczne. Uzbrojenie torpedowe okrętu tworzyły dwie wyrzutnie torpedowe kalibru 50 cm na dziobie oraz 2 wyrzutnie o takim samym kalibrze na rufie jednostki, służące do wystrzeliwania 6 przenoszonych przez okręt torped. Uzbrojenie torpedowe uzupełniane było przez 1 działo 7,5 cm, które w roku 1915 zostało zmienione przez działo o kalibrze 8,8 cm, rok później zaś na działo 10,5 cm. Załoga okrętu rozwijającego na powierzchni prędkość 16,7 węzła w zanurzeniu zaś 9,8 węzła, składała się z 35 osób, w tym 4 oficerów. Zanurzenie testowe okrętu określone zostało na 50 metrów.

4 października 1916 roku storpedował i zatopił statek pasażerski „Gallia”, transportujący wojsko (1200 ludzi zostało uratowanych przez krążownik „Châteaurenault”)^[1].

Przypisy

↑ Michał Glock. „Białe słonie” francuskiej Młodej Szkoły. „Morze, Statki i Okręty”. Wydanie specjalne 4/2015, s. 71, 2015. Magnum X. ISSN 1426-629X.

Bibliografia

Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 97-98. ISBN 1-85367-623-3.
Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 26. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 176. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).

[1] Michał Glock. „Białe słonie” francuskiej Młodej Szkoły. „Morze, Statki i Okręty”. Wydanie specjalne 4/2015, s. 71, 2015. Magnum X. ISSN 1426-629X.

[1]