SM U-107
SM U-107 – niemiecki okręt podwodny typu U-93 zbudowany w Friedrich Krupp Germaniawerft w Kilonii w latach 1915-1917. Wodowany 28 czerwca 1917 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 18 sierpnia 1917 roku, pod dowództwem kapitana Wilhelm-Friedricha Starke'a[1]. 21 września 1917 roku został przydzielony do IV Flotylli.
Jean-Autric ex SM U-105 bliźniaczy do U-107 | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Początek budowy |
1916 |
Wodowanie |
28 czerwca 1917 |
Kaiserliche Marine | |
Wejście do służby |
18 sierpnia 1917 |
Wycofanie ze służby |
20 listopada 1918 |
Los okrętu |
poddany Royal Navy |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
808 ton ↑ |
Długość |
70,60 m |
Szerokość |
6,30 m |
Zanurzenie |
4,02 m |
Zanurzenie testowe |
50 m |
Napęd | |
na powierzchni: 2 silniki diesla o łącznej mocy 2400 KM pod wodą: 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1200 KM | |
Prędkość |
16,8 węzłów ↑ |
Zasięg |
11380 Mm (przy prędkości 8 węzłów) ↑ |
Uzbrojenie | |
16 torped, pierwotnie działo pokładowe 88 mm, w 1918 dodano działko 105 mm | |
Wyrzutnie torpedowe |
4 wyrzutnie torpedowe kal. 500 mm od dzioba i 2 od rufy |
Załoga |
40 |
W zachodniej części kanału La Manche 21 października 1917 U-107 uszkodził[2] grecki parowiec „Epiros” o pojemności 1084 BRT.
1 stycznia 1918 roku dowódcą okrętu został mianowany Kurt Slevogt[3]. Pierwszym zatopionym przez U-107 statkiem był brytyjski parowiec „Marstonmoor” o pojemności 2744 BRT, który 14 kwietnia 1918 roku, został storpedowany 55 mil na północny zachód od Cape Wrath w Szkocji. Statek płynął z ładunkiem węgla oraz drobnicy z Milford Haven do Murmańska[4]. 29 czerwca 1918, 30 mil na zachód od Ragefjord zatopił norweski żaglowiec „Castor I” o pojemności 117 BRT, na trasie Arendal – Tyne z ładunkiem stempli.
1 sierpnia 1918 roku nowym dowódcą okrętu został wcześniejszy dowódca SM UC-31 Kurt Siewert[5]. To pod jego dowództwem U-107 zatopił największe statki. 15 sierpnia 1918 roku 250 mil na północny zachód od Cabo Fisterra U-107 storpedował i zatopił amerykański parowiec „Cubore” o pojemności 7117 BRT. Statek płynął z Saint-Nazaire do Nowego Jorku. W czasie ataku zginęło 9 członków załogi[6]. Trzy dni później, 120 mil na północny zachód od przylądka Villano, U-107 zatopił płynący pod balastem brytyjski parowiec „Idaho” o pojemności 3023 BRT. 21 sierpnia 1918 roku został zatopiony amerykański parowiec „Lake Edon” o pojemności 2371 BRT, przewożący węgiel do Francji. 16 członków załogi zginęło. Atak nastąpił zaledwie 4 mile od Towan Head, Newquay. Największym oraz ostatnim zatopionym statkiem był brytyjski parowiec pasażerski linii Cunarda – „Flavia”. 24 sierpnia 1918 roku, zbudowany w 1902 roku statek, o pojemności 9291 BRT, został storpedowany i zatopiony około 30 mil na północny zachód od Tory Island. Statek płynął z Montrealu do Avonmouth z ładunkiem drobnicy oraz końmi[7]. Zginęła 1 osoba.
20 listopada 1918 roku okręt został poddany Royal Navy. W 1922 roku zezłomowany i rozebrany w Swansea. U-107 w ciągu pięciu patroli zatopił 6 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 24 663 BRT oraz jeden uszkodził[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Wilhelm-Friedrich Starke (28 lutego 1885 – 24 października 1941) pierwszy U-107. Wcześniej przez około 2 miesiące dowodził SM U-5 - Uboat.net WWI U-boat commanders (ang.) [dostęp 1-06-2013]
- ↑ Steamer Epiros - Ships hit by U-boats - German and Austrian U-boats of World War One - Kaiserliche Marine - uboat.net [online], www.uboat.net [dostęp 2015-12-29] .
- ↑ Kurt Slevogt (21 marca 1892 - 23 lipca 1957) później dowodził SM U-71 oraz SM U-79. W czasie II wojny światowej był wiceadmirałem Kriegsmarine - Uboat.net WWI U-boat commanders (ang.) [dostęp 1-06-2013]
- ↑ SS Marstonmoor (+1918) - Wrecksite.eu (ang.) [dostęp 1-06-2013]
- ↑ Kurt Siewert (19 lipca 1883 - ?) ostatni dowódca U-107. Wcześniej przez rok dowodził SM UC-31. - Uboat.net WWI U-boat commanders (ang.) [dostęp 1-06-2013]
- ↑ SS Cubore (+1918) - Wrecksite.eu [dostęp 31-05-2013]
- ↑ SS Flaviae (+1918) - Wrecksite.eu [dostęp 31-05-2013]
- ↑ Ships hit by U 105 - Uboat.net (ang.) [dostęp 1-06-2013]
Bibliografia
edytuj- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 34. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 178. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 109. ISBN 1-85367-623-3.
Linki zewnętrzne
edytuj- uboat.net - WWI U-boats U107, (ang.) [dostęp 31-05-2013]