SM U-107niemiecki okręt podwodny typu U-93 zbudowany w Friedrich Krupp Germaniawerft w Kilonii w latach 1915-1917. Wodowany 28 czerwca 1917 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 18 sierpnia 1917 roku, pod dowództwem kapitana Wilhelm-Friedricha Starke'a[1]. 21 września 1917 roku został przydzielony do IV Flotylli.

U-107
Ilustracja
Jean-Autric ex SM U-105 bliźniaczy do U-107
Klasa

okręt podwodny

Typ

U-93

Historia
Stocznia

Friedrich Krupp Germaniawerft, Kilonia

Początek budowy

1916

Wodowanie

28 czerwca 1917

 Kaiserliche Marine
Wejście do służby

18 sierpnia 1917

Wycofanie ze służby

20 listopada 1918

Los okrętu

poddany Royal Navy

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

808 ton ↑
946 ton ↓

Długość

70,60 m

Szerokość

6,30 m

Zanurzenie

4,02 m

Zanurzenie testowe

50 m

Napęd
na powierzchni: 2 silniki diesla o łącznej mocy 2400 KM
pod wodą: 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1200 KM
Prędkość

16,8 węzłów ↑
9,1 węzła ↓

Zasięg

11380 Mm (przy prędkości 8 węzłów) ↑
56 Mm (przy prędkości 5 węzłów) ↓

Uzbrojenie
16 torped, pierwotnie działo pokładowe 88 mm, w 1918 dodano działko 105 mm
Wyrzutnie torpedowe

4 wyrzutnie torpedowe kal. 500 mm od dzioba i 2 od rufy

Załoga

40

W zachodniej części kanału La Manche 21 października 1917 U-107 uszkodził[2] grecki parowiec „Epiros” o pojemności 1084 BRT.

1 stycznia 1918 roku dowódcą okrętu został mianowany Kurt Slevogt[3]. Pierwszym zatopionym przez U-107 statkiem był brytyjski parowiec „Marstonmoor” o pojemności 2744 BRT, który 14 kwietnia 1918 roku, został storpedowany 55 mil na północny zachód od Cape Wrath w Szkocji. Statek płynął z ładunkiem węgla oraz drobnicy z Milford Haven do Murmańska[4]. 29 czerwca 1918, 30 mil na zachód od Ragefjord zatopił norweski żaglowiec „Castor I” o pojemności 117 BRT, na trasie Arendal – Tyne z ładunkiem stempli.

1 sierpnia 1918 roku nowym dowódcą okrętu został wcześniejszy dowódca SM UC-31 Kurt Siewert[5]. To pod jego dowództwem U-107 zatopił największe statki. 15 sierpnia 1918 roku 250 mil na północny zachód od Cabo Fisterra U-107 storpedował i zatopił amerykański parowiec „Cubore” o pojemności 7117 BRT. Statek płynął z Saint-Nazaire do Nowego Jorku. W czasie ataku zginęło 9 członków załogi[6]. Trzy dni później, 120 mil na północny zachód od przylądka Villano, U-107 zatopił płynący pod balastem brytyjski parowiec „Idaho” o pojemności 3023 BRT. 21 sierpnia 1918 roku został zatopiony amerykański parowiec „Lake Edon” o pojemności 2371 BRT, przewożący węgiel do Francji. 16 członków załogi zginęło. Atak nastąpił zaledwie 4 mile od Towan Head, Newquay. Największym oraz ostatnim zatopionym statkiem był brytyjski parowiec pasażerski linii Cunarda – „Flavia”. 24 sierpnia 1918 roku, zbudowany w 1902 roku statek, o pojemności 9291 BRT, został storpedowany i zatopiony około 30 mil na północny zachód od Tory Island. Statek płynął z Montrealu do Avonmouth z ładunkiem drobnicy oraz końmi[7]. Zginęła 1 osoba.

20 listopada 1918 roku okręt został poddany Royal Navy. W 1922 roku zezłomowany i rozebrany w Swansea. U-107 w ciągu pięciu patroli zatopił 6 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 24 663 BRT oraz jeden uszkodził[8].

Przypisy

edytuj
  1. Wilhelm-Friedrich Starke (28 lutego 1885 – 24 października 1941) pierwszy U-107. Wcześniej przez około 2 miesiące dowodził SM U-5 - Uboat.net WWI U-boat commanders (ang.) [dostęp 1-06-2013]
  2. Steamer Epiros - Ships hit by U-boats - German and Austrian U-boats of World War One - Kaiserliche Marine - uboat.net [online], www.uboat.net [dostęp 2015-12-29].
  3. Kurt Slevogt (21 marca 1892 - 23 lipca 1957) później dowodził SM U-71 oraz SM U-79. W czasie II wojny światowej był wiceadmirałem Kriegsmarine - Uboat.net WWI U-boat commanders (ang.) [dostęp 1-06-2013]
  4. SS Marstonmoor (+1918) - Wrecksite.eu (ang.) [dostęp 1-06-2013]
  5. Kurt Siewert (19 lipca 1883 - ?) ostatni dowódca U-107. Wcześniej przez rok dowodził SM UC-31. - Uboat.net WWI U-boat commanders (ang.) [dostęp 1-06-2013]
  6. SS Cubore (+1918) - Wrecksite.eu [dostęp 31-05-2013]
  7. SS Flaviae (+1918) - Wrecksite.eu [dostęp 31-05-2013]
  8. Ships hit by U 105 - Uboat.net (ang.) [dostęp 1-06-2013]

Bibliografia

edytuj
  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 34. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 178. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 109. ISBN 1-85367-623-3.

Linki zewnętrzne

edytuj