SM Tb 64F

SM Tb 64F (ex Triton)
	; Torpedowce typu Kaiman w Poli, 1912; - drugi Triton
Klasa	torpedowiec
Typ	Kaiman
	Historia
Stocznia	Danubius-Werft, Fiume
Położenie stępki	26 lipca 1907
Wodowanie	18 lipca 1908
	K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	Triton → Tb 64F → Tb 64
Wejście do służby	31 grudnia 1908
Wycofanie ze służby	1 listopada 1918
Los okrętu	złomowany po 1920
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 210 t; pełna: 203,3 t
Długość	pełna: 56,9 m
Szerokość	5,4 m
Zanurzenie	1,4 m
	Napęd
	2 kotły parowe; 1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM
Prędkość	26,2 węzła
	Uzbrojenie
	4 x armata okrętowa 47 mm L/33; 1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku); 3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm
Załoga	38

SM Tb 64F – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, piętnasta jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Triton, od roku 1917 sam numer 64 – skrót przed numerem SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot (torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).

Historia

Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Danubius-Werft w Fiume (ob. Rijeka) 26 lipca 1907 roku, kadłub wodowano 18 lipca 1908 roku, a okręt oddano do służby 31 grudnia tego roku^[1]. Wraz z budowanym równolegle „Hydra” stanowiły pierwsze torpedowce tego typu zbudowane we Fiume. Początkowo nosił nazwę „Triton” (Tryton), lecz od 1 stycznia 1914 roku zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 64 F („F” oznaczało, że okręt zbudowano w Fiume)^[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczenia torpedowca usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 64^[3].

Okręt brał udział w I wojnie światowej. Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano Wielkiej Brytanii, która sprzedała go w 1920 roku włoskiej stoczni złomowej^[3].

Opis

Osobny artykuł: Torpedowce typu Kaiman.

Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d R. Greger: Austro-Hungarian..., s. 55.
↑ Robert Rochowicz: Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”, nr 4-5/2003, s. 42-43.
↑ ^a ^b ^c Conway’s..., s. 339.

Bibliografia

Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)

[greger-1] R. Greger: Austro-Hungarian..., s. 55.

[2] Robert Rochowicz: Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”, nr 4-5/2003, s. 42-43.

[conw-3] Conway’s..., s. 339.

[1]

[2]

[3]

Torpedowce typu Kaiman w Poli, 1912 - drugi Triton
Klasa	torpedowiec
Typ	Kaiman
Historia
Stocznia	Danubius-Werft, Fiume
Położenie stępki	26 lipca 1907^[1]
Wodowanie	18 lipca 1908
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	Triton → Tb 64F → Tb 64
Wejście do służby	31 grudnia 1908^[1]
Wycofanie ze służby	1 listopada 1918^[2]
Los okrętu	złomowany po 1920
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 210 t pełna: 203,3 t
Długość	pełna: 56,9 m
Szerokość	5,4 m
Zanurzenie	1,4 m
Napęd
2 kotły parowe 1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM
Prędkość	26,2 węzła
Uzbrojenie
4 x armata okrętowa 47 mm L/33 1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku) 3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm
Załoga	38