G 9niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej. Trzecia jednostka typu G 7. Brał udział w bitwach koło Helgolandu i na Dogger Bank. Zatonął na minie 3 maja 1918 roku na Morzu Północnym, na pozycji 55°14′N 6°19′E/55,233333 6,316667 (31 ofiar)[1]

G 9
Ilustracja
G 7, okręt bliźniaczy G 9
Historia
Stocznia

Germania

Położenie stępki

1911

Wodowanie

31 stycznia 1912

 Kaiserliche Marine
Wejście do służby

25 września 1912

Zatonął

3 maja 1918

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

projektowa 573t
pełna: 719 t

Długość

na linii wodnej: 71,0 m ,
pełna: 71,5 m

Szerokość

7,6 m

Zanurzenie

3,0 m

Napęd
4 kotły parowe
2 turbiny parowe, 2 śruby
moc 16 000 KM
Prędkość

33 węzły

Zasięg

1150 Mm przy prędkości 17 w

Uzbrojenie
2 działa 88 mm KL/30
4 wyrzutnie torped 500 mm
- stan początkowy
Załoga

74

Dane techniczne[2]

edytuj
  • wyporność projektowa / pełna: 573/719 t
  • wymiary:
    • długość: 71,5 m
    • szerokość: 7,56 m
    • zanurzenie: 3,09 m
  • siłownia: 2 turbiny parowe Germania o mocy 16.406 KM, 3 kotły opalane węglem i 1 opalany ropą, 2 śruby
  • prędkość: 33 w
  • zasięg: 1150 mil morskich przy prędkości 17 w
  • zapas paliwa: 110 t węgla i 80 t ropy
  • załoga: 74 (3 oficerów)
  • uzbrojenie:
    • 2 działa 88 mm (2xI)
    • 4 wyrzutnie torped 500 mm (4xI)
    • 18 min morskich (możliwość)

Przypisy

edytuj
  1. Data zatonięcia według R. Gardinera (op.cit.) oraz innych źródeł. Miejsce zatonięcia i liczba ofiar według S. Trubicyna (op.cit.), który jednak podaje datę 31 maja.
  2. S. Trubicyn (op.cit.)

Bibliografia

edytuj
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
  • (ros.) S.W. Trubicyn, Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.), Sankt Peteresburg, 2000, s.53-54