Sławomir Strumiło

Sławomir Strumiło
Data i miejsce urodzenia	1946 ; Słobódka
	profesor nauk biologicznych
	Specjalność: biochemia
Alma Mater	Akademia Medyczna w Grodnie
Doktorat	24 marca 1976
Habilitacja	7 stycznia 1986 ; Państwowy Uniwersytet w Leningradzie
Profesura	1990
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet w Grodnie; Uniwersytet w Białymstoku
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sławomir Strumiło (ur. 1946 w Słobódce k.Ostrowca) – polski biochemik, doktor habilitowany nauk biologicznych, profesor.

Życiorys

W roku 1963 ukończył z wyróżnieniem szkołę średnią w Ostrowcu. W roku 1969 zdobył dyplom lekarza na Akademii Medycznej w Grodnie. Po studiach odbył zasadniczą służbę wojskową w Armii Radzieckiej przy granicy z Chinami w obwodzie Amurskim, następnie pracował jako lekarz w poradni medycyny sportowej w Grodnie. W roku 1971 podjął pracę badawczą w Instytucie Biochemii Akademii Nauk Białorusi. Obronił rozprawę doktorską pt. „Interakcje witamin B1 i PP w regulacji enzymów szlaku pentozofosforanowego przy różnych stanach hormonalnych” w Instytucie Eksperymentalnej i Klinicznej Medycyny w Wilnie (1975 r.). Habilitował się w roku 1986 na Uniwersytecie w Sankt Petersburgu. W latach 1988–1991 pracował na stanowisku kierownika Katedry Biochemii na Uniwersytecie Grodzieńskim. Brał udział w działalności Związku Polaków na Białorusi, był członkiem zarządu Polskiego Stowarzyszenia Kulturalno-oświatowego. W latach 1989–1991 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Pamięci Adama Mickiewicza.

W roku 1991 repatriował z rodziną do Polski. Pracował na stanowisku profesora zwyczajnego i kierownika Zakładu Cytobiochemii w Instytucie Biologii Uniwersytetu w Białymstoku. W trakcie swojej pracy był wielokrotnie nagradzany przez studentów Wydziału Biologiczno-Chemicznego UwB statuetkami „Żaka” dla najlepszego wykładowcy. Wypromował 6 doktorów i ponad 100 magistrów. Opublikował ponad 100 artykułów naukowych głównie na temat mechanizmów regulacji aktywności enzymów. Wydał monografię o wieloenzymatycznych kompleksach „Witaminozależne enzymy nadnerczy” (Nauka i technika, Mińsk, 1988, w języku rosyjskim) oraz podręcznik dla studentów (wspólnie z A. Tylickim) „Enzymologia: podstawy” (Wydawnictwo PWN, Warszawa 2020). Od 2017 roku jest na emeryturze.

Został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2012) i Złotym Krzyżem Zasługi (2015).

Życie prywatne

Jego rodzicami byli Bronisława z domu Szabłowińska i Aleksander Strumiło. Ma brata Władysława i dwójkę dzieci – córkę Julię i zmarłego syna Edwarda.

Bibliografia

„Informator nauki polskiej. Ludzie nauki 1995/96”, tom IV. Wyd. XXVI, Zespół Wydawnictw Ośrodka Przetwarzania Informacji, Warszawa 1996.
„Słownik Biograficzny. Kto jest kim na Białostocczyźnie” Wyd. I, Wydawnictwo Studio KOM s.c., Białystok 1997.
„Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny”, tom VI. Wydawnictwo Ośrodek Przetwarzania Informacji, Warszawa 2002.
„Informator nauki polskiej. Ludzie nauki”, tom 4B. Wyd. XXIX, Wydawnictwo Ośrodek Przetwarzania Informacji, Warszawa 2003.
Alfred Znamierowski. „Herbarz rodowy. Kompendium”, Wydawnictwo Świat Książki, Warszawa, 2004.
„10 lat Uniwersytetu w Białymstoku 1997 – 2007”, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2008.
Krzysztof Pikoń (red.). „50 lat. Złota księga jubileuszu Polskiego Towarzystwa Biochemicznego”, Wydawnictwo Mastermedia sp. z.o.o. 2009.
„Uniwersytet w Białymstoku 2008 – 2017”, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2017.