Rząd Felicjana Sławoja Składkowskiego
Rząd Felicjana Sławoja Składkowskiego – gabinet pod kierownictwem premiera Felicjana Sławoja Składkowskiego, powołany 16 maja 1936 roku przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego po dymisji rządu Mariana Zyndrama-Kościałkowskiego. Był efektem kompromisu politycznego prezydenta i Edwarda Rydza-Śmigłego. Siedmiu z jedenastu członków tego rządu było żołnierzami Legionów Polskich i członkami Polskiej Organizacji Wojskowej: Składkowski, Kaliński, Kasprzycki, Kwiatkowski, Poniatowski, Ulrych i Zyndram-Kościałkowski. 23 czerwca 1937, ze względu na trwający konflikt wawelski, Składkowski demonstracyjnie złożył dymisję swojego rządu, która nie została jednak przyjęta przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego[1][2].
Polska | |
Rząd Felicjana Sławoja Składkowskiego po zaprzysiężeniu. | |
Premier | |
---|---|
Partie |
brak[a] |
Kadencja |
od 16 maja 1936 |
Poprzedni | |
Następny |
Rząd ustąpił 30 września 1939 roku. Był to ostatni rząd II Rzeczypospolitej rezydujący w Warszawie.
Rada Ministrów Felicjana Sławoja Składkowskiego (1936–1939)
edytujW dniu zaprzysiężenia 16 maja 1936
edytuj- Sławoj Składkowski – prezes Rady Ministrów, minister spraw wewnętrznych
- Józef Beck – minister spraw zagranicznych
- Witold Grabowski – minister sprawiedliwości
- Emil Kaliński – minister poczt i telegrafów
- Tadeusz Kasprzycki – minister spraw wojskowych
- Eugeniusz Kwiatkowski – minister skarbu
- Juliusz Poniatowski – minister rolnictwa i reform rolnych
- Antoni Roman – minister przemysłu i handlu
- Wojciech Świętosławski – minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego
- Juliusz Ulrych – minister komunikacji
- Marian Zyndram-Kościałkowski – minister opieki społecznej
Zmiany w składzie Rady Ministrów
edytuj- 2 września 1939
- Powołanie:
- Wacława Kostka-Biernackiego na urząd ministra Głównego Komisarza Cywilnego[3].
- Powołanie:
- 3 września 1939
- Powołanie:
- Kazimierza Sosnkowskiego na urząd ministra koordynacji gospodarki wojennej[4].
- Powołanie:
- 5 września 1939
- Powołanie:
- Michała Grażyńskiego na urząd ministra propagandy[5].
- Powołanie:
Zobacz też
edytujUwagi
edytuj- ↑ Główną siłą polityczną w rządzie był Obóz Zjednoczenia Narodowego.
Przypisy
edytuj- ↑ Nieprzyjęta dymisja rządu. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 140 z 25 czerwca 1937.
- ↑ Andrzej Chojnowski, Piotr Wróbel: Prezydenci i premierzy Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1992, s. 369. ISBN 83-04-038547.
- ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 86, poz. 543 M.P. z 1939 r. nr 203, poz. 496
- ↑ Adam Strzembosz, Rzeczpospolita Polska czasu wojny: Dziennik Ustaw RP i Monitor Polski 1939-1945 str. 58.
- ↑ Wojewoda Grażyński ministrem propagandy. „Warszawski Dziennik Narodowy”. 246B, s. 2, 6 września 1939.
Bibliografia
edytuj- Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, t. I, s. 30.