Ryc II

Ryc II (Reets, Reutz, Ritz, Ritzen, Ruitz, Rüts, Rütz, Rützen, błędnie Rekowski Vc, Wrycz II) – zachodniopomorski herb szlachecki, używany także przez rodzinę przejściowo osiadłą na Kaszubach.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

Na tarczy dzielonej w pas, w polu górnym, błękitnym, pół jelenia wspiętego, srebrnego, w polu dolnym, srebrnym, trzy róże czerwone (2 i 1). Klejnot: nad hełmem w koronie panna w sukni błękitnej, o włosach złotych, w wianku zielonym, trzymająca po rogu jelenim w każdej ręce. Labry: błękitne, podbite srebrem.

Juliusz Karol Ostrowski wymienia zarówno ten herb, jak i jego zniekształconą wersję, nazywaną Rekowski Vc. W wersji tej, pozbawionej barw, róże były na łodygach, nie było też klejnotu.

Najwcześniejsze wzmianki

Herb wymienia Ostrowski (Księga herbowa rodów polskich), pod nazwą Ryc II, oraz zniekształcony pod nazwą Rekowski Vc, a także Nowy Siebmacher.

Rodzina Rütz

Rodzina szlachecka wywodząca się z Pomorza Zachodniego. W XVII-XVIII wieku posiadali dobra w ziemi słupskiej we wsiach Głuszynko i Strzyżyno.

Herbowni

Rütz, (Reets, Reutz, Ritz, Ritzen, Ruitz, Rüts, Rützen, Ryc). Rodzinę tę notowano także z herbem Ryc. Herb Ryc II niesłusznie przypisywano kaszubskim Wryczom.

Przypisy

↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Bibliografia

Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.2. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2007, s. 308. ISBN 978-83-924425-9-2.

[1] Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

[1]