Ruxandra Dragomir

Ruxandra Dragomir Ilie (ur. 24 października 1972 w Pitești) – rumuńska tenisistka, reprezentantka kraju w Fed Cup, olimpijka.

Ruxandra Dragomir

Państwo	Rumunia
Data i miejsce urodzenia	24 października 1972 Pitești
Wzrost	168 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1990
Zakończenie kariery	2005
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4 WTA, 7 ITF
Najwyżej w rankingu	15 (25 sierpnia 1997)
Australian Open	4R (1997, 1998)
Roland Garros	QF (1997)
Wimbledon	3R (1996)
US Open	2R (1994, 1999, 2000)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	5 WTA, 8 ITF
Najwyżej w rankingu	21 (8 września 1997)
Australian Open	3R (1997–1999)
Roland Garros	3R (1997)
Wimbledon	QF (1996)
US Open	2R (1996, 2000, 2002)

Życie prywatne

Na początku 2001 roku została żoną Florenta Ilie i od tego czasu używała na kortach podwójnego nazwiska Dragomir Ilie. Trenowana przez Florenta Mihai oraz Gica Vaideanu.

Kariera tenisowa

Występy na kortach Rumunka rozpoczęła w 1990 roku, wygrywając przez następne lata kilka turniejów ITF. W 1993 zadebiutowała na kortach światowych, jako zawodniczka z "dziką kartą" na imprezie w Linzu. Na Roland Garros przegrała w czwartej rundzie z Arantxą Sánchez Vicario. Jako juniorka, w 1990 roku, wygrała ten turniej w grze podwójnej, razem z Iriną Spîrleą.

W 1994 roku jej największymi osiągnięciami były czwarta runda Roland Garros (wygrana m.in. nad [13] Magdaleną Maleewą) oraz ćwierćfinał w Pradze – obie imprezy na kortach ziemnych.

1995 – Dragomir zaliczyła pierwszy finał w zawodowym turnieju kobiet – w Maria Lankowitz. Przegrała z najwyżej rozstawioną Wiesner. Po raz pierwszy w karierze awansowała do czołowej pięćdziesiątki rankingu. W Barcelonie dotarła do ćwierćfinału i po raz trzeci z rzędu do czwartej rundy Roland Garros.

W roku 1996 Dragomir wygrała swoje pierwsze tytuły zawodowe. Najpierw zwyciężyła w Budapeszcie, pokonując turniejową jedynkę, Julie Halard-Decugis. Kolejny sukces odniosła w Karlowych Warach, po czym dotarła do półfinału imprezy w Rosemalen, ćwierćfinału w Hamburgu oraz trzeciej rundy Wimbledonu. Po raz pierwszy wystąpiła na letnich igrzyskach olimpijskich w konkurencji gry pojedynczej. Wygrała turniej w Pattaya. Sklasyfikowana wśród dwudziestu pięciu najlepszych zawodniczek świata.

1997 – pierwszy tytuł na kortach trawiastych i jednocześnie czwarty w karierze wywalczyła w Rosmalen. Dotarła do finału w Hamburgu, pokonała Ivę Majoli podczas występu w Italian Open. Na Roland Garros dotarła do ćwierćfinału, w Australian Open była w czwartej rundzie (porażka z doskonale dysponowaną młodą mistrzynią Hingis). To najlepszy sezon w jej karierze, sklasyfikowana w pierwszej dwudziestce rankingu.

1998 – w trzeciej rundzie w Hilton Head wygrała z Sandrine Testud. Wygrała dwusetny mecz w karierze przeciwko Cacic na Amelia Island. Po pokonaniu Jennifer Capriati już w pierwszej rundzie Italian Open, wygrała również z Amandą Coetzer. Tylko raz w sezonie zagrała w turnieju ITF w Prościejoie, gdzie zwyciężyła w singlu.

1999 – po wspaniałych wyczynach na Amelia Island (pokonanie Barbary Schett, Anny Kurnikowej i Magüi Serny) została nagrodzona udziałem w pierwszym od dwóch lat zawodowym finale, który przegrała z Monicą Seles. Wystąpiła w półfinale German Open (pokonując po drodze Janę Novotną), a także w półfinale w New Haven (przegrywając nie z nikim innym, jak z Lindsay Davenport). Sezon po raz drugi w karierze zakończyła w pierwszej dwudziestce rankingu.

2000 – w jedynym finale w sezonie w ’s-Hertogenbosch zwyciężyła swój kolejny tytuł singlowy. W ćwierćfinale tej imprezy pokonała drugą zawodniczkę turnieju, i dziesiątą rakietę świata, Sandrine Testud. W trzech setach przegrała z Martiną Hingis w czwartej rundzie Roland Garros.

2001 – jej najlepszym rezultatem była wygrana w turnieju deblowym w 's-Hertogenbosch, razem z Nadią Pietrową. Panie grały ze sobą w duecie po raz pierwszy. Z Virginią Ruano Pascual osiągnęła finał w Hobarcie. Z powodu kontuzji wycofała się z turnieju w Birmingham. Przegrała jedenaście z dwunastu ostatnich meczów, przed sierpniową przerwą po odpadnięciu w pierwszej rundzie turnieju w Bazylei.

2002 – kontuzja wykluczyła zawodniczkę ze wszystkich startów w sezonie.

2003 – nie pojawiała się na kortach aż do kwietnia. Rezultaty po powrocie były jednak bardzo słabe, wszystkie turnieje (grając z rankingiem specjalnym, jako 111 zawodniczka świata), zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając z tak mało znanymi zawodniczkami, jak Słowaczka Jarmila Gajdošová.

2004 – podczas turniejów korzystała z rankingu specjalnego. Zdołała ograć Zuzanę Ondráškovą w pierwszej rundzie w Miami, ale przegrała już w drugiej z Jeleną Diemientjewą. W pięciu turniejach deblowych ITF uzyskała finały, wygrała trzy z nich.

2005 – dotarła do deblowego półfinału J&S Cup w Warszawie; to jej ostatni występ na światowym korcie. Grała w parze z Kariną Habšudovą.

Wygrane turnieje rangi WTA Tour

Gra pojedyncza (4)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	12/05/1996	Budapeszt, Budapest Grand Prix	Kategoria IV	107 500	ziemna	Melanie Schnell	7:6(6), 6:1
2.	15/09/1996	Karlowe Wary, Pupp Czech Open	Kategoria IV	160 000	ziemna	Patty Schnyder	6:2, 3:6, 6:4
3.	25/11/1996	Pattaya, Pattaya Women's Open	Kategoria IV	107 500	twarda	Tamarine Tanasugarn	7:6, 6:4
4.	21/06/1997	’s-Hertogenbosch, Heineken Trophy	Kategoria III	150 000	twarda	Miriam Oremans	5:7, 6:2, 6:4

Gra podwójna (5)

• 1994 Palermo (z Garrone)
• 1995 Bournemouth (z de Swardt)
• 1997 Praga (z Habšudovą)
• 1997 Warszawa (z Gorrochategui)
• 2001 's-Hertogenbosch (z Pietrową)

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra podwójna (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1990	French Open	Ceglana	Irina Spîrlea	Tatiana Ignatieva Irina Sukhova	6:3, 6:1

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2017-03-04]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-03-04]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2017-03-04]  (ang.).