Rusinowa
Rusinowa (błędnie: Rusinów, niem. Reussendorf)[3] – dzielnica Wałbrzycha, na południowo-wschodnich obrzeżach miasta.
| Dzielnica Wałbrzycha | |
 Widok na Rusinową | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| W granicach Wałbrzycha |
1 stycznia 1951[1] |
| SIMC |
0983770[2] |
Położenie na mapie Wałbrzycha  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
| 50°45′43,20″N 16°20′13,56″E/50,762000 16,337100 | |
W latach 1945–54 stanowiła (z Kozicami) gromadę w gminie Jedlina Zdrój[4]. 1 stycznia 1951 włączona do Wałbrzycha[1]. 10 kwietnia 1970 niezamieszkaną część obrębu Rusinowa o powierzchni 574 ha (bez Rusinowej i Kozic) wyłączono z Wałbrzycha, włączając ją do gromady Dziećmorowice w powiecie wałbrzyskim[5].
Głównymi ulicami w dzielnicy są ulice Bystrzycka, Noworudzka i osiedle Górnicze. Do dzielnicy dojeżdżają autobusy linii numer 5 i 4. Z tego miejsca (pętli autobusowej) wiedzie szlak turystyczny do Zagórza Śląskiego. W dzielnicy znajduje się osiedle zbudowane w latach 50 XX w. dla górników, stąd nazwa "osiedle Górnicze".
Według danych z Urzędu Miejskiego w Wałbrzychu na 16 kwietnia 2014 roku dzielnice Rusinowa i Kozice zamieszkuje 2554 osób[6].
Zabytki
edytujDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:
- zespół pałacowy, z lat 1720-20:
- pałac
- dwie oficyny mieszkalne
- oficyna, dawna stajnia
- park
- brama parkowa.
Inne ważne i ciekawe miejsca:
Przypisy
edytuj- ↑ a b Dz.U. z 1950 r. nr 57, poz. 509
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). GUS. [dostęp 2021-01-09].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Mapa powiatu Wałbrzych z 29 XII 1948 r.
- ↑ Dz.U. z 1970 r. nr 8, poz. 69
- ↑ Liczba mieszkańców dzielnic Wałbrzycha | Nasz Wałbrzych - niezależny portal miejski [online], nasz.walbrzych.pl [dostęp 2017-11-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 185. [dostęp 2012-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].