Wikipedia

Rupert Goold

Rupert Goold (ur. 18 lutego 1972 w Londynie)[1] – brytyjski reżyser teatralny i filmowy. Autor spektakli w londyńskim Almeida Theatre. W latach 2005–2013 dyrektor artystyczny w Headlong Theatre Company(inne języki). W 2017 roku otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Imperium Brytyjskiego za zasługi dla dramatu[2].

Rupert Goold
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1972
Londyn

Zawód, zajęcie

reżyser teatralny, filmowy

Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Multimedia w Wikimedia Commons

Początki kariery

edytuj

Rupert Goold urodził się w dzielnicy Highgate w Anglii, na przedmieściach północnego Londynu. Ojciec Ruperta był konsultantem ds. zarządzania, natomiast mama była autorką książek dla dzieci[3]. Uczęszczał do niezależnego Uniwersytetu College School, a w roku 1994 ukończył Trinity College w Cambridge[4]. W późniejszych latach studiował na New York University, gdzie uczestniczył w Programie Fulbright. W roku 1995 otrzymał stanowisko stażysty dyrektora teatralnego w Donmar Warehouse. W tym czasie asystował przy produkcjach takich jak "Art" oraz "Speed the Plough w West End".

Kariera

edytuj

W latach 1996–1997 współpracował z Salisbury Playhouse (teatr w Anglii). W latach 2000–2005 Rupert Goold był dyrektorem artystycznym w „Royal and Derngate Theatres” w Northampton w Anglii. W maju 2007 roku Goold wyreżyserował Makbeta w uznanej wystawie Minerva Studio Macbeth podczas festiwalu teatralnego Chichester[5]. We wrześniu 2007 roku produkcja została przeniesiona do Gielgud Theatre w Londynie, a następnie na Brooklyn Academy w Nowym Jorku. W 2007 roku na ceremonii Evening Standard Theatre Awards, sztuka Makbet otrzymała dwie nagrody: za najlepszego aktora za grę Patricka Stewarta, oraz nagrodę Sydeny Edwards dla najlepszego reżysera[6]. W 2008 roku Goold otrzymał Nagrodę Oliviera dla najlepszego reżysera, dzięki wyreżyserowaniu sztuki „Makbet”.

W 2008 roku Goold wyreżyserował brytyjską premier „The Last Days od Judas Iscariot” oraz radykalną reinterpretację powieści „Pirandello's Six Characters in Search of an Author”.

W 2009 roku Goold wyreżyserował sztukę cieszącą się dużym uznaniem o tytule „West End revival of Lionel Bart's Oliver”. Wyprodukowany przez Camerona Mackintosha. Sztuka była nominowana do trzech nagród Oliviera.

Dodatkowo w 2009 roku wyreżyserował „Shakespeare's King Lear” w Young Vic. Goold był zafascynowany faktem, że w latach 70 w północnej Anglii Wielka Brytania znosiła prawa kobiet. W związku z tym podszedł do spektaklu z zupełnie innym spojrzeniem, w wyniku czego produkcja otrzymała mieszane recenzje. W 2009 roku ponownie zdobył nagrodę dla najlepszego reżysera na Evening Standard Awards dla ENRON.

Od 2010 r. Goold był zastępcą dyrektora w Royal Shakespeare Company. W tym samym roku wyreżyserował telewizyjną wersję Makbeta w BBC4, używając sowieckich mundurów oraz broni.

Jego dorobek operowy obejmuje produkcje na Batignano Opera Festival i Garsington.

W 2019 roku wyreżyserował pierwszy biograficzny musical pod tytułem „Judy”, który otrzymał nagrodę Złotego Globa za najlepszą aktorkę w dramacie za gre aktorską Renée Zellweger oraz 20 nominacji.

Produkcje sceniczne

edytuj

Reżyserował:

  • Travels with My Aunt (1997, Salisbury Playhouse / UK tour)
  • The End of the Affair (1997, Salisbury Playhouse / Bridewell Theatre)
  • Romeo and Juliet (1998, UK tour)
  • Dancing at Lughnasa (1998, Salisbury Playhouse)
  • Summer Lightning (1998, Salisbury Playhouse)
  • Habeas Corpus (1999, Salisbury Playhouse)
  • The Colonel Bird (1999, Gate Theatre)
  • Broken Glass (1999, Salisbury Playhouse/ Watford Palace Theatre)
  • Gone To LA (2000, Hampstead Theatre)
  • Privates on Parade (2001, New Vic Theatre)
  • Scaramouche Jones (2001, international tour)
  • The Wind in the Willows (2001, Birmingham Rep)
  • Arcadia (2002, Northampton)
  • Betrayal (2002, Northampton)
  • Waiting for Godot/ The Weir (2003, Northampton)
  • Sunday Father (2003, Hampstead Theatre)
  • Othello (2003, Northampton/ Greenwich Theatre)
  • Insignificance (2004, Northampton)
  • Summer Lightning (2004, Northampton)
  • Hamlet (2005, Northampton)
  • Speaking Like Magpies (2005, RSC)
  • The Tempest (2006, RSC)
  • Restoration (2006, Headlong/ Bristol Old Vic: UK tour)
  • Faustus (2006, Headlong/ Hampstead Theatre)
  • The Glass Menagerie (2007, Apollo Theatre)
  • Macbeth (2007, Chichester Festival Theatre/ West End/ NYC)
  • Rough Crossings (2007, Headlong: Lyric Hammersmith/ Birmingham Rep, Liverpool Everyman/ WYP)
  • The Last Days of Judas Iscariot (2008, Headlong: Almeida Theatre)
  • Six Characters in Search of an Author (2008, Headlong: Chichester / West End)
  • No Man's Land (2008, Gate Theatre, Dublin/West End)
  • King Lear (2008, Headlong: Liverpool Everyman/Young Vic)
  • Oliver! (2009, Theatre Royal Drury Lane)
  • ENRON (2009, Minerva Theatre / Royal Court Theatre)
  • Romeo and Juliet (2010, RSC)
  • Earthquakes in London (2010, National Theatre)
  • The Merchant of Venice (2011 RSC; 2014 Almeida Theatre)[7]
  • Decade (2011, Headlong)
  • The Effect (2012, National Theatre)
  • American Psycho: A new musical thriller (2013, Almeida Theatre)
  • King Charles III (2014, Almeida Theatre)
  • Made in Dagenham (2014, Adelphi Theatre)
  • Medea (2015, Almeida Theatre)
  • Richard III (2016, Almeida Theatre)
  • Albion (2017, Almeida Theatre)[1]
  • Ink (2017, Almeida Theatre / Duke of York's Theatre; 2019, Samuel J. Friedman Theatre)
  • Shipwreck (2019, Almeida Theatre)

Film i telewizja

edytuj
  • Macbeth (TV, 2010)
  • Richard II (TV, 2012)
  • True Story (2015)
  • King Charles III (TV, 2017)
  • Judy (2019)

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Lizzie M. Hadley, Two February Birthdays, „Journal of Education”, 57 (3), 1903, s. 37–37, DOI: 10.1177/002205740305700309, ISSN 0022-0574 [dostęp 2020-01-23].
  2. ↑ "No. 61803". The London Gazette (Supplement). 31 December 2016. p. N9.
  3. ↑ Emma John, "Going for Goold", „The Observer, Londyn”, 4 grudnia 2008.
  4. ↑ "Interview with Alan Franks". Alanfranks.com. Archived from the original on 15 October 2013. Retrieved 15 October 2013.
  5. ↑ Cavendish, Dominic (16 July 2007). "Shakespeare is coursing through me". The Daily Telegraph. London. Retrieved 23 May 2010.
  6. ↑ Winning performances on the West End stage". This Is London.co.Uk. 28 November 2007. Archived from the original on 30 December 2007. Retrieved 30 June 2012.
  7. ↑ "The Merchant of Venice". Almeida Theatre. Retrieved 19 January 2019.

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Rupert_Goold&oldid=75754541”