Runica
Runica (Młynówka[2]) – rzeka, lewy dopływ Płocicznej[3] o długości 8,81 km[4].
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Rzeka 6 rzędu | |
| Długość | 8,81 km |
| Ujście | |
| Recypient | Płociczna |
| Miejsce |
na południe od jeziora Krępa |
| Wysokość |
71,2 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Rzeka wypływa z jeziora Lubiatowo i łączy dwa następne jeziora: Jezioro Zamkowe i jezioro Tuczno. Dalej płynie na zachód przez Drawieński Park Narodowy, na terenie którego wpada do Płocicznej[1].
Nazwę Runica wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę rzeki – Ruhnowfließ[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Runica na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-12-17].
- ↑ Runica na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej (wynik wyszukiwania), Główny Geodeta Kraju, za: Mapa topograficzna w skali 1:10 000; Protokół z posiedzenia KUNMiOF w dniach 26 - 27 listopada 2003; Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r., M.P. Nr 17, poz. 225 [dostęp 2017-12-17].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 242, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Runica na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-12-17].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8)