Rumianek (wieś)
Rumianek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne[4], nad rzeką Samą.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
323[2] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
62-080[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PZ |
| SIMC |
0597400 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu poznańskiego  | |
Położenie na mapie gminy Tarnowo Podgórne  | |
 52°27′36″N 16°37′20″E/52,460000 16,622222[1]
| |
Historia
edytujPierwsze wzmianki pochodzą z 1288 r. W roku 1580 właścicielem wioski był Marcin Nagórski. W 1582 r. przeszedł w ręce Piotra Potulickiego, a w 1767 r. właścicielem stał się Ignacy Twardowski.
W XVI w. Rumianek powiązany był z dobrami szlacheckimi Ceradz. W 1645 r. dziedziczył tu Paweł Gembicki, kasztelan santocki wraz z małżonką Barbarą z Rozdrażewskich, którzy tego roku sprzedali swoje dobra, w tym Ceradz Kościelny, Rumianek, Jankowice i Lusówko, Zygmuntowi ze Skrzypna Twardowskiemu, sekretarzowi królewskiemu za 86 000 zł W następnym roku Paweł Gembicki przeniósł oprawę swojej małżonki wynoszącą 40 000 zł na dobra Lubikowo, Hersztop (obecnie Niedrzwica k. Skwierzyny), Dłusko i Karczewko. Świadczy to o przejściu wspomnianych majętności w ręce rodziny Twardowskich. Rumianek wraz ze wspomnianymi miejscowościami jeszcze w końcu XVII w. należał do Twardowskich. W 1686 r. wspomniano o Mariannie Gorajskiej, wdowie po Wacławie Twardowskim, właścicielce Rumianka i Jankowic[5].
Opis włoski z 1698 r. sporządzony po śmierci Franciszka Twardowskiego, podaje że wieś przyjęto od dzierżawcy Cieszkowskiego. Istniał tu niewielki dworek. We wsi mieszkali zagrodnik, rataj[5].
W okresie zaborów
edytuj21 czerwca 1886, na mocy dekretu królewskiego utworzona została specjalna agencja rządowa – Królewska Komisja Osadnicza dla Prus Zachodnich i Prowincji Poznańskiej. Zaopatrzona w olbrzymie środki finansowe komisja organizowała szeroko zakrojoną akcję wykupu dóbr ziemskich od Polaków i innych zainteresowanych, a w dalszej kolejności prowadzili parcelację tych majątków dla osadników niemieckich. Komisja rozpoczęła wykup posiadłości od września 1886 r. Stosunkowo szybko, przedstawiciele tej organizacji dotarli do właścicieli majątków w Kokoszczynie, Górze, Tarnowie i Rumianku[6].
Parcelacja całości wykupionych gruntów przeprowadzona została w dwóch fazach, ze względu na zbyt małą początkowo liczbę kolonistów chętnych do osiedlania się w tym kompleksie. W 1898 r. zasiedlone zostało Marianowo, Karolewo, Kokoszczyn i Góra, a dopiero w 1900 r. wieś Rumianek i pozostałe tereny podworskie w Tarnowie[7].
W II Rzeczypospolitej
edytujNa skutek zmian administracyjnych przeprowadzonych w 1935 r. powiat poznański został podzielony na gminy, a te na gromady. Uległy likwidacji obszary dworskie, które włączono do gromad. Rumianek został włączony do gromady Tarnowo Podgórne, która wraz z 10 pozostałymi gromadami (Tarnowo, Ceradz Kościelny, Jankowice, Kokoszczyn, Krzyżowniki, Lusowo, Sady, Swadzim i Wysogotowo) tworzyła gminę z siedzibą w Tarnowie[8].
W okresie powojennym
edytujW latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 118361
- ↑ Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 czerwca 2015)].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1115 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1892, 2013-02-13. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2016-06-03].
- ↑ a b Stryjkowski 1999 ↓, s. 26.
- ↑ Stryjkowski 1999 ↓, s. 68.
- ↑ Stryjkowski 1999 ↓, s. 71.
- ↑ Stryjkowski 1999 ↓, s. 82.
Bibliografia
edytuj- K. Stryjkowski: Dzieje Tarnowa Podgórnego. Poznań – Tarnowo Podgórne: 1999.