Roztocka Czuba
Roztocka Czuba (1425 m) – najbardziej na północny wschód wysunięty szczyt w długiej północno-wschodniej grani Szpiglasowego Wierchu w polskich Tatrach Wysokich. Grań ta oddziela Dolinę Rybiego Potoku od Doliny Pięciu Stawów Polskich i Doliny Roztoki, ale Roztocka Czuba jest w niej wysunięta tak daleko, że nie wznosi się już nad Doliną Rybiego Potoku, lecz nad Doliną Białki i Doliną Roztoki, powyżej Wodogrzmotów Mickiewicza[1]. Od reszty grzbietu oddzielona jest szeroką przełęczą Roztockie Siodło (1405 m). Ma dwa wierzchołki o podobnej wysokości, na północno-zachodnim znajduje się niewielka skałka. Cała porośnięta jest lasem i dzikimi chaszczami, a na jej stromych stokach miejscami występują skałki. Najdogodniej na jej szczyt można wyjść z Roztockiego Siodła, jest to jednak obszar zamknięty dla turystów[2]. Roztocką Czubę porasta las limbowo-świerkowy z modrzewiami i mają tutaj swoje stałe gawry niedźwiedzie[3].
 Widok z Doliny Białki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1425 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′43,1″N 20°05′29,0″E/49,228639 20,091389
| |
Północnymi i wschodnimi stokami Roztockiej Czuby poprowadzono Drogę Oswalda Balzera do Morskiego Oka. Przed budową tej drogi eksperci zwracali uwagę, że stoki Roztockiej Czuby są tak strome i podatne na obrywy, że po ulewnych deszczach mogą następować zsuwy skał i ziemi na drogę. Po wybudowaniu drogi niejednokrotnie to się zdarzało i było jednym z powodów, dla których ten odcinek zamknięto dla masowej komunikacji[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” s.c., 2006, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ a b Władysław Cywiński, Szpiglasowy Wierch, t. 11, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005, ISBN 83-7104-034-2.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.