Rozpoznanie walką
Rozpoznanie walką (rozpoznanie bojem, ang. reconnaissance in force) – rodzaj natarcia[1], a także sposób przeprowadzenia rozpoznania taktycznego przez wydzielone siły i środki na formacje nieprzyjaciela znajdującego się w bezpośredniej styczności z wojskami własnymi, mający na celu zdobycie najbardziej wiarygodnych informacji[2].
Prowokuje przeciwnika do ujawnienia ugrupowania i potencjału bojowego, zamiarów jego wojsk, zmuszając go do reagowania na prowadzone natarcie[3][4].
Ten rodzaj natarcia powinien zmusić przeciwnika do ujawnienia rzeczywistych pozycji lub punktów oporu, systemu zapór ogniowych. Ma ono na celu również zdobycie dokumentów, nowych typów uzbrojenia i sprzętu oraz wzięcie jeńców. Rozpoznanie walką prowadzi się w czasie przygotowywania działań lub w trakcie ich trwania, gdy zdobycie pożądanych informacji innymi sposobami jest niemożliwe[5].
Po wykonanym zadaniu, siły prowadzące rozpoznanie walką mogą blokować przeciwnika, atakować lub wycofać się zgodnie z otrzymanym zadaniem.
Dowódcy mogą prowadzić rozpoznanie walką samodzielnie lub na rozkaz wyższych przełożonych[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Elak 2014 ↓, s. 108.
- ↑ Sochal i Wierciński 1975 ↓, s. 205.
- ↑ Polak i Joniak 2014 ↓, s. 232.
- ↑ Makowiec i Mroszczyk 2018 ↓, s. 26.
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 378.
Bibliografia
edytuj- Leszek Elak: Podstawy działań taktycznych. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-316-2.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Paweł Makowiec, Marek Mroszczyk: Walka piechoty. Warszawa: Difn SA, 2018. ISBN 978-83-8085-720-9.
- Andrzej Polak, Jacek Joniak: Sztuka wojenna. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-273-8.
- Czesław Sochal, Ludwik Wierciński: Rozpoznanie wojskowe. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.