Ropica Górna
Ropica Górna (j. łemkowski Ропиця Руска, d. Ropica Ruska, Ropica Sękowska) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa.
| wieś | |
.jpg) Zabytkowa cerkiew greckokatolicka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2009) |
566 |
| Strefa numeracyjna |
18 |
| Kod pocztowy |
38-307[2] |
| Tablice rejestracyjne |
KGR |
| SIMC |
0464998 |
Położenie na mapie gminy Sękowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gorlickiego  | |
 49°35′51″N 21°13′58″E/49,597500 21,232778[1]
| |
Historia
edytujW 1342 król Kazimierz Wielki przeniósł Ropicę z prawa polskiego na niemieckie. Jako wieś królewska należała do starostwa bieckiego w powiecie bieckim województwa krakowskiego[3]. W XVI wieku przeszła Ropica na prawo wołoskie. W 1629 wieś liczyła 8 łanów, był tartak i młyn. Pod koniec XIX wieku wieś liczyła ponad 700 mieszkańców, w większości unitów. W tym czasie odkryto tutaj złoża ropy naftowej. W 1875 działały na terenie wsi 74 szyby z łącznym wydobyciem ponad 200 ton rocznie. Wydobycie kontynuowano także w okresie międzywojennym i po wojnie ale nie przekroczyło kilkuset ton rocznie[4].
10 lipca 1948 zmieniono nazwę wsi z Ropicy Ruskiej na Ropicę Sękowską[5]. W 1949 zmieniono nazwę wsi z Ropicy Sękowskiej na Ropicę Górną. Próba przywrócenia historycznej nazwy miejscowości w l. 90. XX wieku nie powiodła się na skutek sprzeciwu większości mieszkańców[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Zabytki
edytujObiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[8]
- cmentarz wojenny nr 67 z I wojny światowej;
- cmentarz wojenny nr 68 z I wojny światowej;
- cmentarz wojenny nr 77 z I wojny światowej;
- cmentarz wojenny nr 78 z I wojny światowej;
- Cerkiew św. Michała Archanioła (obecnie użytkowana jako filialny kościół rzymskokatolickiej Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Małastowie) – wybudowana w 1819, trójdzielna, konstrukcji zrębowej, kryta gontem, tylko dolna cześć wieży oszalowana. Wewnątrz cenny XVIII-wieczny ikonostas wykonany w stylu rokokowym oraz późnobarokowe ołtarze boczne. Ściany dekorowane polichromią z przełomu XIX–XX wieku. Cerkiew w Ropicy Górnej to typowy przykład zachodniołemkowskiego budownictwa cerkiewnego. Bramka i cmentarz[4].
Szlaki turystyczne
edytuj
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 116525
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1097 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, s. 94.
- ↑ a b Wojciech Krukar, Kryciński Stanisław i inni, Beskid Niski. Przewodnik, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 1999, ss. 348, 349 ISBN 83-85557-59-8
- ↑ Rzeszowski Dziennik Wojewódzki. R.5, nr 5 (10 lipca 1948) = nr 24 + dod., poz. 46
- ↑ Dwujęzyczne nazwy na Łemkowszczyźnie
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
Linki zewnętrzne
edytuj- Ropica (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 743.