Roman Sienicki
Roman Sienicki, pseudonim "Danowski"[1] (ur. 23 marca 1918 we Lwowie, zm. 2 lipca 1997 w Warszawie) – polski lekkoatleta, absolwent Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu, ppłk Wojska Polskiego.
Sprawa pseudonimu
edytujRoman Sienicki uczył się w gimnazjum klasycznym. Uczniom tego gimnazjum nie wolno było należeć do klubów sportowych ani brać udziału w zawodach sportowych dlatego występował pod pseudonimem. Przybrał sobie nazwisko "Danowski" ponieważ jego młodzieńcza sympatia miała na imię Danusia.[2] Pod nazwiskiem Danowski występował już do końca kariery sportowej.
Kariera sportowa i praca zawodowa
edytujZawodnik klubów: AZS Lwów (1936-1938), Lechia Lwów (1939), Spartak Lwów (1940), HKS Bydgoszcz (1946), Pancerni Poznań (1948),
5-krotny reprezentant Polski w meczach 1937–1938. Uczestnik akademickich mistrzostw świata – Paryż 1937. 8-krotny rekordzista Polski na 100 m[3] i w sztafetach. W 1940 – mistrz i rekord na 100 m w ZSRR[4][5].
Przez cały czas okupacji radzieckiej i niemieckiej był we Lwowie. Był żołnierzem AK, jednak brak dokładniejszych informacji na ten temat.[2]
Startował także po zakończeniu wojny ale zakończył karierę w 1947 (lub 1948) roku[6].
Po wojnie, do roku 1955 był żołnierzem zawodowym[2], i był związany z edukacją sportową w wojsku[7][8]. Później, aż do emerytury, pracował w GKKF, i w PKOl. Jego głównym obszarem zainteresowań były Spartakiady Młodzieży.[2]
Wyniki
edytuj| rok | czas na 60 m | czas na 100 m | czas na 200 m |
|---|---|---|---|
| 1936 | 7.0 | x | x |
| 1937 | x | 10.8 | 23.0 |
| 1938 | x | 10.8 | 22.6 |
| 1939 | x | 10.6[3] | 22.5 |
| 1940 | x | 10.6 | x |
| 1946 | x | 10.8 | 22.8 |
Przypisy
edytuj- ↑ Mistrzostwa Armii, „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, 8 (223), 19 września 1947, s. 3, Cytat: Mistrzostwa Wojska rozegrano w Warszawie. [...] W biegu na 100 mtr. zwyciężył Danowski w 11 sek. Danowski, jako kapitan, występuje obecnie pod nazwiskiem Studnickiego..
- ↑ a b c d Zbigniew Malinowski, Opowiadanie ustne córki R.S. - Aleksandry Danowskiej (Sienickiej), 30 maja 2021.
- ↑ a b /tr/ Szolnok PAT, „Biuletyn Sportowy Polskiej Agencji Telegraficznej”, 23 lipca 1939, s. 10, Cytat: W niedzielę odbył się na Węgrzech w Szolnoku międzynarodowy mecz lekkoatletyczny pomiędzy reprezentacjami Polski południowej i Węgier północnych, [...] techniczne wyniki zawodów przedstawiają się następująco: 100 mtr. 1 /Danowski /Polska / 10,6 /nowy rekord Polski/,.
- ↑ Ryszard Wryk, Narodziny i rozwój Akademickiego Związku Sportowego do roku 1949, Dzieje Akademickiego Związku Sportowego. Tom I, Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje, 2014, ISBN 978-83-64864-01-8.
- ↑ Koszykarze „Społem" - najlepsi. Z nad Świdra na podbój stolicy, „Przegląd sportowy”, 1 (12), 17 września 1945, s. 3, Cytat: Drużyna warszawskich koszykarzy "Społem", już w okresie gdy linia frontu wschodniego opierała się na Wiśle, prosperowała z powodzeniem w Lublinie, występując jako K.S. "Praga". Okoliczności powstania "Pragi" są bardzo romantyczne. Letniskowcy popularnej linii otwockiej wśród których było dużo sportowców, jak tylko pozwoliły warunki wojenne, ruszyli do Lublina. [...] Później przybył nowy silny konkurent Szkoła Ofic. Piechoty, gdzie instruktorem w.f. był kpt. Skirmunt, a grywali Serwatowski i Danowski z AZS-u lwowskiego, Górski (Warszawa) i Zbyszyński. — Czy to ten sprinter Danowski? — Tak. Któregoś dnia Danowski pokazał nam wśród swoich trofei sportowych dyplom nielada, bo mistrza w biegu na 100 m. Wszech rosji z wynikiem 10.6 s. Opowiadał, że po tym sukcesie, wraz z jeszcze jednym lekkoatletą polskim wyjechali na odpoczynek i kursy do Jałty na Krym..
- ↑ Polacy na tle zamorskich diabłów, „Przegląd sportowy”, III (61), 31 lipca 1947, s. 4, Cytat: Miłą niespodziankę sprawił stary wyga Danowski. B. reprezentant Polski jest jeszcze w niezłej formie i naszym czołowym sprinterom da się jeszcze we znaki.
- ↑ Roman Sienicki, Zdobywamy SPO [odznakę Sprawny do Pracy i Obrony], Warszawa: Widawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1955.
- ↑ Roman Sienicki i inni, Lekkoatletyka i pływanie : podręcznik dla instruktora W.F. i dowódcy plutonu, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1956.