Roman Kostorkiewicz
Roman Kostorkiewicz (ur. 15 lutego 1889 w Jarosławiu, zm. 11 listopada 1931 w Zaleszczykach) – oficer artylerii armii austriackiej, Armii Polskiej we Francji i Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 major geograf
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 lutego 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 listopada 1931 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca baterii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
kierowniki Urzędu Katastralnego |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Wincentego i Józefy z Gorzeńskich. Absolwent Politechniki Lwowskiej. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach, a później walczył na frontach I wojny światowej. Na froncie włoskim dostał się do niewoli. Jego oddziałem macierzystym był pułk armat polowych nr 29, a następnie pułk artylerii polowej nr 2. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów rezerwy artylerii: kadeta (1 stycznia 1913), podporucznika (1 marca 1915) i porucznika (1 listopada 1916)[1][2][3][4].
W grudniu 1918 wstąpił do Armii Polskiej we Francji i razem z nią wrócił do kraju[5]. W składzie 12 pułku artylerii polowej, w stopniu porucznika, walczył na froncie polsko-bolszewickim. W maju 1920, podczas walk o Lewków, ogniem dowodzonej przez siebie 5 baterii umożliwił odwrót oddziałów polskich[5]. Za bohaterstwo w boju został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[6].
W 1922, w stopniu majora został przeniesiony do rezerwy[7]. W latach 1923–1924 posiadał przydział w rezerwie do 24 pułku artylerii polowej w Jarosławiu[8][9]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów rezerwy geografów i przydzielony do Wojskowego Instytutu Geograficznego[10].
Po zwolnieniu z wojska podjął pracę na stanowisku geometry w Jarosławiu, a w 1928 przeszedł na emeryturę[5]. 17 sierpnia 1928 wojewoda tarnopolski nadał mu „uprawnienie na mierniczego przysięgłego z siedzibą biura w Borszczowie”[11]. Jako emerytowany starszy geometra w VIII stopniu służbowym został z dniem 1 stycznia 1931 reaktywowany, mianowany referendarzem miernictwa w dotychczasowym stopniu służbowym i pełniącym obowiązki kierownika Urzędu Katastralnego w Zaleszczykach[12][13]. Zmarł 11 listopada 1931 w Zaleszczykach[14].
Był żonaty, bezdzietny[15].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 868)
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[16]
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[16]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[16]
- Krzyż Wojskowy Karola[16]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[16]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 785, 816, jako Roman Kostórkiewicz.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 671, 716.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 855, 902.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1068, 1127.
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 74.
- ↑ Turek 1928 ↓, s. 35.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 135, jako Roman Józef Kostorkiewicz.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 761, 837.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 682, 763.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 319.
- ↑ Ogłoszenie. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”. 12, s. 15, 1928-10-01. Tarnopol., tu jako inż. Roman Kostórkiewicz.
- ↑ Reaktywowani. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”. 4, s. 55, 1931-03-01. Tarnopol., tu jako Roman Kostórkiewicz.
- ↑ Zmarli. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”. 1, s. 10, 1932-01-01. Tarnopol., tu jako Roman Kosturkiewicz.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 319, jako mjr rez. Roman Kostórkiewicz.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 75.
- ↑ a b c d e Ranglisten 1918 ↓, s. 1127.
Bibliografia
edytuj- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Stanisław Turek: Zarys historii wojennej 12-go Kresowego pułku artylerii polowej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.