Roman Kin
Roman Kin ps. Cichy (ur. 25 grudnia 1904 w Adamowie, zm. 10 lutego 1970) – polski oficer Armii Krajowej, członek antykomunistycznego ruchu oporu, działacz społeczny z Kazimierza Biskupiego[1].
Życiorys
edytujRoman Kin urodził się 25 grudnia 1904 roku w Adamowie. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Golinie, a następnie do gimnazjum w Koninie[1].
Przyjęty 1 grudnia 1927 roku do Szkoły Podoficerskiej 63 Pułku Piechoty w Toruniu, którą ukończył z wynikiem bardzo dobrym 27 maja 1928 roku. Ponadto mianowano go na starszego szeregowego[1].
Po odbyciu służby wojskowej został zatrudniony na sekretarza w urzędzie gminy Kazimierz Biskupi[1].
24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do Armii Poznań. Podczas kampanii wrześniowej walczył w okolicach Kutna i Łowicza oraz w obronie Warszawy. Po kapitulacji wrócił do Kazimierza Biskupiego. Ponownie rozpoczął pracę w urzędzie gminy, jednak tym razem na stanowisku księgowego-kasjera[1].
Był członkiem konspiracji antyhitlerowskiej. Współpracował m.in. z Władysławem Pawlakiem ps. Dan – żołnierzem Armii Krajowej, komendantem obwodu ZWZ Konin, organizatorem tajnej radiostacji nadawczo-odbiorczej zlokalizowanej w lesie koło wsi Daninów, długoletnim nauczycielem i kierownikiem szkoły podstawowej w Kozarzewie oraz z Walentym Orchowskim ps. Kamerdyner – weteranem wojny polsko-bolszewickiej, żołnierzem 15 Pułku Ułanów Wielkopolskich, organizatorem lokalnych komórek ZWZ oraz działaczem społecznym z rejonu Kazimierza Biskupiego i Goliny[1].
W kwietniu 1942 roku Kin, po aresztowaniu Władysława Pawlaka, został nowym komendantem ruchu oporu w rejonie Kazimierza Biskupiego i Goliny. Nawiązał współpracę z miejscowymi Batalionami Chłopskimi. W pobliskiej Puszczy Bieniszewskiej zorganizował dla partyzantów magazyny broni i amunicji. Wraz z podległym mu oddziałem niósł pomoc aresztowanym i więzionym, poprzez dostarczanie im żywności, odzieży, dokumentów i leków. Wspomagał finansowo wysiedlonych mieszkańców Kazimierza Biskupiego[1].
W grudniu 1944 roku nawiązał łączność z radzieckimi spadochroniarzami, zrzuconymi w okolicach Puszczy Bieniszewskiej[1].
Po opuszczeniu Kazimierza Biskupiego przez Niemców zabezpieczył pozostawioną przez hitlerowskiego okupanta żywność, którą następnie rozdał ubogiej ludności. Następnie włączył się w organizację lokalnej administracji oraz struktur Polskiej Partii Robotniczej. W dowód wdzięczności Gminna Rada Narodowa powołała go sekretarzem gminy. Jako nowy sekretarz pomógł w ponownej organizacji handlu na terenie Kazimierza Biskupiego, uruchamiając młyn, piekarnię, sklepy i Spółdzielnię Spożywców Społem. Dzięki jego staraniom, oraz przy współudziale strażaków, odbudowano gmach straży pożarnej. Ponadto odzyskał zagrabione przez Niemców instrumenty muzyczne kazimierskiej orkiestry strażackiej[1][2].
Był pierwszym powojennym sołtysem Kazimierza Biskupiego, naczelnikiem OSP w Kazimierzu Biskupim oraz zastępcą sekretarza lokalnej komórki PPR[1].
Pod koniec 1945 roku został członkiem antykomunistycznego batalionu „Pociąg”, założonego w październiku 1945 roku przez ostatniego komendanta odwodu AK Konin - Feliksa Gruberskiego ps. Artur. Dowodził 4. plutonem o kryptonimie „Wierzba”. Z powodu donosu aresztowany przez UB w maju 1946 roku. Za działalność w szeregach AK oraz w organizacji antykomunistycznej sąd wymierzył mu cztery lata więzienia. Na mocy amnestii wyszedł na wolność już w 1947 roku. Po zwolnieniu z więzienia wyjechał na Ziemie Zachodnie, gdzie pracował w różnych instytucjach. Zmarł 10 lutego 1970 roku[1].
Życie prywatne
edytujBył żonaty z Bronisławą Wapniarską z Kazimierza Biskupiego. Miał z nią czworo dzieci: Wandę, Wojciecha, Marię i Irenę[1].
Odznaczenia
edytujRoman Kin był odznaczony Krzyżem Armii Krajowej oraz czterokrotnie Medalem Wojska[1].