Roman (Tang)
Roman, imię świeckie Roman Iwanowicz Tang (ur. 3 października 1893 w Ariesburgu, zm. 18 lipca 1963) – rosyjski biskup prawosławny pochodzenia estońskiego.
| Roman Tang | |
| Biskup wileński i litewski | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 października 1893 |
| Data śmierci |
18 lipca 1963 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup wileński i litewski | |
| Okres sprawowania |
1959–1963 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1950 |
| Diakonat |
1931 |
| Prezbiterat |
1931 |
| Chirotonia biskupia |
16 kwietnia 1950 |
| Data konsekracji |
16 kwietnia 1950 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
Życiorys
edytujZ pochodzenia Estończyk. Jego ojciec był luteraninem, matka wyznawała prawosławie. Ukończył ogólnokształcące kursy w Moskwie, uzyskując w 1916 egzamin dojrzałości[1]. Następnie wstąpił do rosyjskiej szkoły wojskowej, brał udział w walkach w I wojnie światowej[2].
Po rewolucji w Rosji udał się do rodzinnej Estonii i przez kolejne czternaście lat pracował jako pracownik biurowy w różnych instytucjach państwowych[2]. Po zdaniu egzaminów równoważnych z programem seminarium duchownego 7 marca 1931 został wyświęcony na diakona, zaś 8 marca – na kapłana przez metropolitę tallińskiego i całej Estonii Aleksandra (jako celibatariusz[1]). Następnie skierowano go do służby w cerkwi Objawienia Pańskiego w Jõhvi[2]. Od 1933 przez siedem lat był kapelanem żeńskiego Monasteru Piuchtickiego[2]. Następnie wrócił do swojej pierwszej parafii[2].
Po śmierci biskupa tallińskiego Izydora został nominowany do objęcia po nim katedry, w związku z czym musiał zostać postrzyżony na mnicha. Wieczyste śluby złożył 7 kwietnia 1950 r. w monasterze Pskowsko-Pieczerskim, na ręce jego przełożonego, archimandryty Pimena, zachowując dotychczasowe imię[2].
Jego chirotonia biskupia odbyła się 16 kwietnia tego samego roku w soborze św. Mikołaja i Objawienia Pańskiego w Leningradzie[2]. W charakterze konsekratorów wystąpili patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy I, metropolita leningradzki Grzegorz oraz biskup łuski Symeon[1].
W 1955 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wycofał go z katedry tallińskiej i estońskiej, mianując go biskupem pomocniczym eparchii leningradzkiej z tytułem biskupa łuskiego[2]. W 1956 objął katedrę iwanowską, następnie w 1958 – kurską, zaś w 1959 – wileńską i litewską[1]. W 1959 r. otrzymał również godność arcybiskupa[1]. Zmarł w 1963 i został pochowany w monasterskiej cerkwi Świętego Ducha w Wilnie obok innych hierarchów zmarłych na katedrze wileńskiej i litewskiej[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Роман (Танг) [online], 5 marca 2016 [dostęp 2018-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
- ↑ a b c d e f g h i metropolita Korneliusz, W. Siłowjew, W. Wołochonski, S. Glinkale, W. Iljaszewicz, I. Łapszyn, S. Miannik, J. Sieliwierstowa, F. Hirvoja, ''Prawosławnyje chramy Estonii-Eesti Oigeusu Kirikud-The Orthodox churches in Estonia'', Tallinn-Moskwa 2007, s. 136.