Rokitnica (województwo dolnośląskie)
Rokitnica (niem. Röchlitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Złotoryja, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach, na pograniczu z Niziną Śląsko-Łużycką (Równiną Chojnowską).
| wieś | |
 Rokitnica – widok od północy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
190–203 m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
271[2] |
| Strefa numeracyjna |
76 |
| Kod pocztowy |
59-500[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DZL |
| SIMC |
0368680 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego  | |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Złotoryja  | |
 51°07′43″N 15°59′04″E/51,128611 15,984444[1]
| |
Podział administracyjny
edytujW latach 1975–1998 miejscowość należała do województwa legnickiego.
Położenie
edytujMiejscowość leży w rozszerzeniu doliny Kaczawy. Rozwinęła się ona przy dwuczłonowym grodzie, wystawionym na niewielkim wzgórzu o wysokości 203 m n.p.m.
Historia
edytujRokitnica powstała w wyniku rozbudowy grodu. Gród został wzniesiony w pierwszych latach XIII wieku przez księcia Henryka I Brodatego, który często się w nim zatrzymywał. On to nadał także prawa górnicze miastu Złotoryja. Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie „Rochetnicz” oraz „Rokethnicz” wymienia spisany około 1300 roku średniowieczny łaciński utwór opisujący żywot świętej Jadwigi Vita Sanctae Hedwigis[4].
Zabytki
edytuj
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[5]:
- kościół filialny pw. św. Michała Archanioła, dawniej św. Bartłomieja, wczesnogotycki, pochodzi z połowy XIII wieku. Został ufundowany przez świętą Jadwigę. W 1451 roku, uległ on częściowemu zniszczeniu. Odbudowany na przełomie XV i XVI wieku. W latach 1710–1713 przebudowano kościół w stylu barokowym, m.in. poprzez dodanie empor. W roku 1959 dokonano konserwacji kościoła[6]. Obecnie jest to kamienna budowla jednonawowa z półokrągłą absydą i nielicznymi wąskimi, długimi oknami. Wieżę umieszczono od zachodniej strony. Prezbiterium pokryte jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym, natomiast sklepienie nawowe – kolebkowym. W wyposażeniu wnętrza dominuje późny barok – wyróżnia się ołtarz główny i rzeźby Ukrzyżowania na belce tęczowej. W prezbiterium znajduje się kamienne sakramentarium. W ściany wbudowano szereg manierystycznych i barokowych nagrobków, pochodzących z przełomu XVII i XVIII wieku. Na terenie kościelnym stoi kaplica słupowa Matki Boskiej z baldachimem i wmurowaną tablicą o następującej treści: Królowej nieba i ziemi, na 1000-lecie Chrztu Polski, parafianie Rokitnicy i Kozowa, 966–1966. Kaplica otoczona jest żeliwnym płotkiem
- cmentarz przykościelny
- cmentarz parafialny, z 1885 r.
- zamek, w ruinie, powstał na podwalinie dawnego grodu około XIII w. Należy do najstarszych budowli murowanych w Polsce. Źródła historyczne potwierdzają, że w zamku miodowy miesiąc, z dala od spraw państwowych, spędzał Henryk I Brodaty z żoną Jadwigą.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 116166
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1096 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ „Monumenta Poloniae Historica”, Tom IV, Akademia Umiejętności w Krakowie, Lwów 1884, „Vita Sanctae Hedwigis”, s. 549.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 269. [dostęp 2012-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk – przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 385.
Bibliografia
edytuj- Pogórze Kaczawskie, Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7, pod red. M. Staffy, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9.