Roberto Pruzzo

Roberto Pruzzo (ur. 1 kwietnia 1955 w Crocefieschi) – piłkarz włoski grający na pozycji napastnika. Nosił przydomek "Il Bomber".

Roberto Pruzzo

Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1955 Crocefieschi
Wzrost	178 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1971–1973 Genoa CFC
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1973–1978 Genoa CFC 143 (57) 1978–1988 AS Roma 240 (106) 1988–1989 ACF Fiorentina 13 (0) W sumie: 396 (163)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1978–1982 Włochy 6 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1998–1999 F.C. Esperia Viareggio 1999–2000 Teramo Calcio 2000–2001 Alessandria Calcio 2002 US Città di Palermo 2004–2005 US Foggia (asystent) 2005–2006 SS Sambenedettese (asystent) 2008–2009 S.S.D. Centobuchi

Kariera klubowa

Pruzzo urodził się w miasteczku Crocefieschi leżącym w prowincji Genua. Karierę piłkarską rozpoczął w niedalekiej Genui w tamtejszym klubie Genoa CFC W 1973 roku włączono go do kadry pierwszej drużyny, a 2 grudnia zadebiutował w rozgrywkach Serie A, w zremisowanym 1:1 wyjazdowym meczu z AC Cesena. W pierwszym sezonie rozegrał 19 spotkań w lidze, ale nie zdobył gola. Genoa na koniec sezonu spadła jednak do Serie B i w sezonie 1974/1975 Pruzzo występował w tych rozgrywkach i zdobył 12 bramek. W sezonie 1975/1976 zdobył ich 18 i przyczynił się do powrotu Genoi do Serie A. Po powrocie znów wykazał wysoką skuteczność i ponownie 18-krotnie pokonywał bramkarzy rywali i został wicekrólem strzelców ligi o 3 gole ustępując Francesco Grazianiemu z Torino Calcio. W Genoi grał także przez kolejny rok, a łącznie przez całe 5 lat pobytu w tym klubie zagrał w 143 spotkaniach ligowych i strzelił 57 bramek.

Latem 1978 Pruzzo przeszedł do stołecznej Romy, co było jednym z większych hitów transferowych tamtego sezonu. W jej barwach zadebiutował już w pierwszej kolejce w wyjazdowym spotkaniu z Hellas Werona (1:1) i w 81. minucie zdobył wyrównującego gola. Pod wodzą trenera Ferruccia Valcareggiego zespół zajął jednak dopiero 10. miejsce w lidze, a z 9 golami Pruzzo był jego najlepszym strzelcem. W sezonie 1979/1980 Pruzzo wywalczył swój pierwszy sukces w karierze, jakim było zdobycie Pucharu Włoch. W sezonie 1980/1981 powtórzył ten sukces, a do tego wywalczył wicemistrzostwo kraju. W Serie A strzelił 18 goli, dzięki czemu został po raz pierwszy w karierze królem strzelców ligi. W sezonie 1981/1982 pod wodzą Nilsa Liedholma Roma zajęła 3. pozycję w Serie, w czym dużą zasługę miał Roberto. Zdobył 15 bramek po raz drugi z rzędu zostając najlepszym strzelcem włoskiej ekstraklasy. W 1983 roku Pruzzo wygrał swoje pierwsze i jedyne w karierze mistrzostwo Włoch (12 bramek w sezonie). W 1984 roku dotarł z drużyną "giallorossich" do finału Pucharu Mistrzów. Wystąpił przez 64 minuty meczu z Liverpoolem, wcześniej w 42. minucie zdobywając gola (strzałem głową przelobował bramkarza "The Redsa" Bruce'a Grobbelaara). Jego koledzy gorzej wykonywali rzuty karne i Puchar Mistrzów pojechał do Liverpoolu. Na pocieszenie drużyna Liedholma wywalczyła wicemistrzostwo Włoch oraz krajowy puchar. W 1986 roku zdobył swój trzeci Puchar Włoch, a także swoje trzecie wicemistrzostwo kraju. Osiągnął także swój najlepszy dorobek bramkowy w sezonie - 19 goli - dzięki czemu po raz trzeci został najlepszym strzelcem Serie A. W kolejnych dwóch sezonach Pruzzo grał jednak coraz mniej i ostatecznie przegrał rywalizację z Rudim Völlerem. W Romie zagrał łącznie w 240 spotkaniach i strzelił 106 goli.

Latem 1988 Pruzzo odszedł do Fiorentiny. W "Violi" spędził jednak tylko jeden sezon. Rozegrał 11 meczów, nie zdobył gola i po sezonie zdecydował się zakończyć piłkarską karierę. Liczył sobie wówczas 34 lata.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Włoch Pruzzo zadebiutował 23 września 1978 roku w wygranym 1:0 towarzyskim meczu z reprezentacją Turcji. W 1980 roku został powołany przez selekcjonera Enza Bearzota do kadry na Mistrzostwa Europy 1980. Nie zagrał tam jednak w żadnym meczu. Przez całą karierę rozegrał tylko 6 spotkań i nie zdobył gola.

Kariera trenerska

W drugiej połowie lat 90. Pruzzo został trenerem, jednak nie osiągnął większych sukcesów. W Serie C2 prowadził drużyny FC Esperia Viareggio i Teramo Calcio, a w Serie C1 Alessandrię. W 2002 roku w Serie B na krótko przejął zespół US Palermo (nastąpiła wówczas zmiana prezydenta klubu - Franca Sensiego zastąpił Maurizio Zamparini). W latach 2004–2006 był asystentem Giuseppe Gianniniego w zespołach U.S. Foggia i S.S. Sambenedettese Calcio.